Τι άλλο πρέπει να γίνει για να διαλύσει η Πολιτεία τους «οργανωμένους»…

Άγγελος Στάγκος
reporter.gr
Τα αίσχη που έγιναν στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας την Κυριακή το βράδυ, στον αγώνα μπάσκετ Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού δεν ήταν πρωτοφανή. Αποτελούσαν ένα ακόμη επεισόδιο στην ατέρμονη σειρά οπαδικής βίας, χουλιγκανισμού, καταστροφής και εγκληματικότητας που πλαισιώνει τις αθλητικές συναντήσεις σε όλα τα γήπεδα της χώρας και σχεδόν σε όλα τα ομαδικά αθλήματα, από τις μικρές κατηγορίες ως τις επαγγελματικές μεγαλύτερες. Ειδικά δε στον συγκεκριμένο αγώνα ήταν απολύτως βέβαιο από όσα είχαν προηγηθεί ότι δεν θα τελείωνε ομαλά αν η έκβασή του δεν ήταν αυτή που επιθυμούσαν οι συμμορίες.
Προχθές ήταν οι ερυθρόλευκες συμμορίες που διακρίθηκαν για το υψηλό επίπεδο βίας και καταστροφής που επέδειξαν, αλλά θα μπορούσαν κάλλιστα να ήταν οι πράσινες, οι κιτρινόμαυρες, οι μαύρες, η οποιαδήποτε άλλου χρώματος και οπαδικής τοποθέτησης. Όλοι ίδιοι είναι, τα ίδια «ιδανικά» έχουν, τα ίδια όπλα χρησιμοποιούν και με την ίδια ευκολία είναι έτοιμοι να διαλύσουν το σύμπαν ή και να σκοτώσουν αν τους δοθεί ευκαιρία. Το έχουν αποδείξει άλλωστε. Αφορμή ψάχνουν και την βρίσκουν στα γήπεδα, όπου περιφέρονται από άθλημα σε άθλημα και από κατηγορία σε κατηγορία, αλλά και έξω από αυτά.
Δεν είναι λίγοι οι κακούργοι των γηπέδων, όπως πιπιλίζουν συνεχώς οι διάφοροι «σπορτσκάστερς» και οι αθλητικοί συντάκτες των εφημερίδων. Είναι πολλοί και σίγουρα αποτελούν τουλάχιστον μία ισχυρή και οργανωμένη μειοψηφία, έτοιμη για όλα, στα γήπεδα. Να μην ξεχνάμε μάλιστα ότι λιγοστεύουν συνεχώς οι φιλήσυχοι φίλαθλοι που πηγαίνουν πλέον για να δουν έναν αγώνα. Τους έχουν διώξει αφενός οι έξαλλοι τραμπούκοι και αφετέρου το φτωχό συνήθως θέαμα, σε συνδυασμό με τις απαράδεκτες συνθήκες των γηπέδων και την άνεση που προσφέρει η τηλεόραση. Αν ήταν γιορτή το κάθε παιχνίδι θα διέφερε και η διάθεση προσέλευσης, αλλά δεν είναι. Αντίθετα, είναι αφορμή για κτηνώδεις συμπεριφορές.
Ποικίλλουν οι ερμηνείες για τα φαινόμενα της βίας στα ελληνικά γήπεδα. Δεν απαιτείται όμως ιδιαίτερη σοφία για να αντιληφθεί κάποιος ότι πρόκειται για προϊόντα τελικής επεξεργασίας που ξεκινούν από την έλλειψη στοιχειώδους πειθαρχίας στο πλαίσιο της οικογένειας και του σχολείου, ενισχύονται από την έλλειψη αγωγής και την συμπεριφορά «ψευτοτσαμπουκά» που χαρακτηρίζει εδώ και χρόνια την ελληνική κοινωνία, βρίσκουν διέξοδο στους οργανωμένους στρατούς των οπαδών, τους λεγόμενους συνδέσμους, τους οποίους ανέχονται και τρέφουν πολλοί παράγοντες και παραγοντίσκοι ομάδων (κάποιοι από αυτούς έχουν βρεθεί ως απατεώνες πίσω από τα σίδερα της φυλακής, άλλοι παραμένουν ακόμη εκτός) και πληθαίνουν και γιγαντώνονται εξαιτίας της ανοχής της Πολιτείας.
Αλλά αν η Πολιτεία απλά τα ανέχεται, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτά τα φαινόμενα ενθαρρύνονται από μερίδα του αθλητικού τύπου. Υπάρχουν εφημερίδες και δημοσιογράφοι που είναι στην υπηρεσία των παραγόντων και των παραγοντίσκων και απευθύνονται στους «οργανωμένους» με αποκλειστικό σκοπό να τους φανατίζουν εναντίον των αντίπαλων «οργανωμένων». Και βεβαίως όλοι αυτοί καταλήγουν κάποια στιγμή σε καθεστώς ομηρίας. Η άμορφη μάζα που νομίζουν ότι εξουσιάζουν και χρησιμοποιούν για στήριγμα ή για αναγνωστικό κοινό, γίνεται ο εξουσιαστής που είναι αναγκασμένοι να τρέμουν, προκειμένου να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους
Είναι γνωστό επίσης, αλλά ως κοινωνία τείνουμε να το παραβλέπουμε και να το ξεχνάμε, ενώ αλλοιώνει τη ζωή μας και επιβαρύνει την τσέπη μας, ότι οι ορδές των βανδάλων των γηπέδων ευθύνονται για πολλές εγκληματικές πράξεις που ξεκινούν από καταστροφές δημόσιων και ιδιωτικών χώρων, περνούν από την εμπορία ναρκωτικών ουσιών, οι αρχηγοί τους ενέχονται σε στησίματα παιχνιδιών και φθάνουν μέχρι τραυματισμούς και δολοφονίες. Μόλις τις προάλλες αναστάτωσαν και προκάλεσαν καταστροφές στη Λαμία, κάθε τόσο καταστρέφονται στάδια και γύρω χώροι, τραίνα και πλοία, λεωφορεία και ιδιωτικά αυτοκίνητα. Πέρα από αυτά, οι φορολογούμενοι πληρώνουν τις υπερωρίες των αστυνομικών που επιστρατεύονται κατά περίπτωση για την αντιμετώπισή τους.
Το συμπέρασμα από όλα αυτά είναι ότι η βία και η διαφθορά στα ελληνικά γήπεδα και γενικά η βία και διαφθορά που σχετίζονται με τον ελληνικό αθλητισμό, αποτελούν εκφάνσεις της παρακμής που βιώνουμε ως κράτος και ως κοινωνία εδώ και αρκετά χρόνια. Άραγε το αντιλαμβάνεται αυτό η Πολιτεία και αν το αντιλαμβάνεται, έχει την βούληση και τη θέληση να το αντιμετωπίσει. Λογικά δεν πρέπει να είναι και πολύ δύσκολο να διαλύσει τις συμμορίες των κακούργων που οργανώνονται στους λεγόμενους «συνδέσμους». Το έχουν καταφέρει σε άλλες χώρες. Εκτός αν παραδεχόμαστε ότι «άλλο η Ελλάδα».