Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010

Ή περνάει το Ασφαλιστικό από τη Βουλή, ή τινάζονται όλα στον αέρα

astagkos@reporter.gr

Το Ασφαλιστικό νομοσχέδιο που καλείται αύριο να ψηφίσει η Βουλή ανατρέπει σε πολύ μεγάλο βαθμό και σε πολύ μικρό χρόνο τα δεδομένα και την ασφάλεια που είχε δημιουργήσει με απαράμιλλη απλοχεριά για τους περισσότερους από τους Έλληνες πολίτες το κοινωνικό μας κράτος. Οι ρυθμίσεις που προωθούνται, άλλες από αυτές απαραίτητες και μερικές ίσως υπερβολικά σκληρές, υπαγορεύονται από μία πραγματικότητα και αυτό το γνωρίζουν τόσο αυτοί που καλούνται να τις υποστηρίξουν και θα το κάνουν με βαριά καρδιά, όσο και οι άλλοι που θα το καταψηφίσουν και θα το κάνουν με την ελαφρότητα που χαρακτηρίζει το πολιτικό μας σύστημα εδώ και πολλά χρόνια. Το ίδιο αυτό σύστημα που έβλεπε το αδιέξοδο και όμως αντιδρούσε, κάθε φορά που κάποιος τολμούσε να ζητήσει αλλαγές επειδή διέβλεπε το τέλος.
Η τελευταία μεγάλη ευκαιρία για να μη φθάσουμε στο σημερινό σημείο ήταν τα μέτρα που πρότεινε επί κυβέρνησης Σημίτης ο Τάσος Γιαννίτσης।
Το πολιτικό σύστημα, δηλαδή τα κόμματα, οι συνδικαλιστές, οι συντεχνίες και τα μήντια (γιατί όλοι αυτοί και πάρα πολλοί άλλοι που προσπαθούν να το εκμεταλλευθούν με κάθε τρόπο αποτελούν το πολιτικό σύστημα και αφήστε τους δημοσιογράφους να λένε…) έθαψαν κυριολεκτικά τότε την απόπειρα της σχετικά ήπιας εξυγίανσης του Ασφαλιστικού και αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς καλόπιστος। Αυτό όμως δεν έγινε μάθημα και σήμερα επιχειρούν να κάνουν το ίδιο. Μόνο που το σήμερα είναι πολύ διαφορετικό πια από το χθες!

Σήμερα δεν ζούμε στη φούσκα του χθες. Η χώρα είναι καταχρεωμένη και υποχρεωμένη. Καταχρεωμένη γιατί έχει ένα δημόσιο χρέος άνω των 310 δις ευρώ, ένα συνολικό εξωτερικό χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό) κοντά στα 415 δις ευρώ, ένα έλλειμμα 12,7% του ΑΕΠ και μία οικονομία που δεν είναι ανταγωνιστική. Υποχρεωμένη, γιατί αναγκάστηκε να υπογράψει μία συμφωνία που περιλαμβάνει και ένα μνημόνιο με σκληρούς όρους και η οποία εγκρίθηκε από τη Βουλή, προκειμένου να βρει δανεικά και να αποφύγει την χρεοκοπία. Στο πλαίσιο αυτό ήταν αδύνατο να διατηρηθεί το γενικά πλουσιοπάροχο και εν πολλοίς παράλογο ασφαλιστικό σύστημα για τον απλούστατο λόγο ότι δεν ήταν βιώσιμο και μία από τις πιο σημαντικές υποχρεώσεις που αναλάβαμε ως κράτος ήταν να το αλλάξουμε σύμφωνα με τις επιταγές του μνημονίου.
Κανείς δεν είναι ευχαριστημένος από τις περικοπές των συντάξεων (για την επιμήκυνση του χρόνου εργασίας ως τα 65 δεν χρειάζεται ιδιαίτερη επιχειρηματολογία, είναι φυσική και λογική απόφαση), τόσο των χαμηλών, όσο και των υψηλότερων. Γιατί εκτός από τους χαμηλοσυνταξιούχους υπάρχουν και αρκετοί που κατέβαλαν μεγάλες εισφορές κατά τη διάρκεια του εργασιακού τους βίου και άρα δικαιούνται υψηλότερες συντάξεις. Όμως τα λεφτά δεν υπάρχουν, τελεία και παύλα. Αφού ακόμη και με την αναμόρφωση του Ασφαλιστικού που επιχειρείται και λαμβάνοντας υπ΄ όψιν την γήρανση του πληθυσμού, υπολογίζεται ότι εξασφαλίζει μία 30ετία και μετά πάλι βλέπουμε. Κακό για εμάς, αλλά κυρίως αλίμονο για τα παιδιά μας. Ιδιαίτερα αν δεν ψηφιστεί το νομοσχέδιο από την πλειοψηφία της Βουλής…
Αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν υπάρχει άλλη, έστω και αν είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση χειρίστηκε επικοινωνιακά από μέτρια ως άθλια το θέμα. Γι αυτό και δεν προτείνουν τίποτα η Νέα Δημοκρατία, το ΚΚΕ, ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ., ο ΛΑ.Ο.Σ. και όσοι αντιδρούν από το ΠΑΣΟΚ. Όπως δεν λένε τι θα γίνει αν τινάξουμε στον αέρα το μνημόνιο, εκτός και αν εννοούν να πούμε στο ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την Κομισιόν ότι εμείς είμαστε γεννημένοι νταβατζήδες, δεν μπαίνουμε σε κανένα λούκι και ή θα συνεχίσουν να μα δανείζουν χωρίς καμία υποχρέωση από μέρους μας ή το κάνουμε Κούγκι (χρεοκοπώντας) και τινάζουμε στον αέρα όλη την Ευρώπη. Αν οι περισσότεροι πολίτες είναι τόσο αποφασισμένοι ας το κάνουν, αλλά αφού φύγουμε εμείς οι υπόλοιποι που δεν είμαστε τόσο λεοντόκαρδοι και θέλουμε να ζούμε με κάποιους κανόνες.
Φυσικά, πάντα επανέρχεται το ερώτημα αν τελικά θα την γλυτώσουμε, ακόμη και εφαρμόζοντας κατά γράμμα το μνημόνιο και βέβαια υιοθετήσει η Βουλή την επώδυνη αναμόρφωση του Ασφαλιστικού που αποτελεί και ακρογωνιαίο λίθο της προσπάθειας για έξοδο από την πλήρη περιθωριοποίηση. Αυτό δεν το γνωρίζουμε και δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι τα μέτρα του μνημονίου θα μας βοηθήσουν να ορθοποδήσουμε ή θα μας μετατρέψουν στις δαναϊδες του μύθου που προσπαθούσαν να γεμίσουν με νερό το τρύπιο πιθάρι. Όπως είπαμε όμως, είμαστε υποχρεωμένοι αν ακολουθήσουμε τον δρόμο που μας υπέδειξαν, αφού επί πολλά χρόνια φροντίζαμε να ζούμε με δανεικά μέσα στην σπατάλη (για να το πούμε με επιείκεια), ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα μας επιτρέψουν να φτάσουμε συντεταγμένοι και με την καθοδήγηση των εταίρων στην αναδιάρθρωση του χρέους.
Το σίγουρο είναι πάντως ότι αυτή τη στιγμή, δεν μπορούμε να πούμε όχι στην σκληρή αναμόρφωση του Ασφαλιστικού…

2 σχόλια:

  1. Το σχέδιο Γιαννίτση δεν πέρασε απο τις συμπληγάδες το κόμματος/τέρατος/νταβατζή που τόσα χρόνια διόριζε χάριζε εκμαύλιζε και εν τέλει υπέσκαπτε τη χώρα. Και εγώ η οικογένεια μου πλήτεται και μάλιστα πολύ βαριά. Θα σκεφτώ τον εαυτό μας και θα σφυρίζω κλέφτικα;
    Το μέλλον το σκέφτεται κανείς ή μόνο τις κοιλιές μας;
    Η άλλη λύση είναι η πτώχευση, εδώ και τώρα.
    Την αντέχουν οι κρυπτόμενοι πολιτικοί και τα βουλευτάκια που χαιδεύουν και χαιδεύονται;;;
    Δεν αντιδρούσε κανείς όταν βλέπαμε γύρω μας συνταξιούχους 45 ετών και ΔΥ εν μια νυχτί διορισμένους απο το κόμμα και το καφενείο και το γραφείο του βουλευτή.
    Δεν αντιδρούσαμε όταν το κόμμα ζητούσε 1400€ κατώτερο μισθό γιατί μας βόλευε, όταν οι γιατροί κάνουν στάσεις για τις υπερωρίες τους αλλά όχι για το λάδωμα σε είδος..που λαμβάνουν απρόσκοπτα ή τους καθηγητές που το πρωί ξεκουράζονται για να δουλεύουν το απόγευμα κλπ..!!
    Τώρα θα ματώσουμε όλοι, και αναλογικά όμως..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η νύχτα θα είναι μακριά. Θα είναι και καθ' ύψος.
    Θα προκύψουν όμως εικόνες και εντυπώσεις..
    Θερινής νυχτός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή