Οι κινητοποιήσεις των Κινέζων εργατών θα ενισχύσουν τελικά την οικονομία της χώρας τους Η ενίσχυση των εργατικών διενέξεων στην Κίνα αποτελεί καλή είδηση για την Κίνα και την παγκόσμια οικονομία.
Το φθηνό κόστος εργασίας έχτισε το κινεζικό οικονομικό θαύμα. Οι βιομηχανικοί εργάτες της χώρας εργάζονται για κλάσμα των αποδοχών συναδέλφων τους σε ΗΠΑ ή Γερμανία. Στον πάτο της κινεζικής πυραμίδας βρίσκονται 130 εκατομμύρια εποχιακοί εργάτες, με μέσο μηνιαίο μισθό 197 δολαρίων. Οι αποδοχές αυτές -αν και μηδαμινές- είναι αυξημένες κατά 17% σε σχέση με πέρσι.
Στην Ανατολική Κίνα, τόπος συγκέντρωσης των εξαγωγικών βιομηχανιών της χώρας, οι επιχειρηματίες αναζητούν εργατικά χέρια και οι εργάτες βρίσκονται στα όρια της υπομονής τους, εκδηλώνοντας την αντίδρασή τους με σειρά απεργιακών κινητοποιήσεων.
Η διαπραγματευτική ισχύς των Κινέζων εργατών ενισχύθηκε πρόσφατα χάρη στη νέα εργατική νομοθεσία, που εισήχθη το 2008, αλλά και από το νόμο της προσφοράς και της ζήτησης, καθώς τα εργατικά χέρια γίνονται ολοένα και πιο περιζήτητητα. Τα χωριά της Κίνας στεγάζουν ακόμη το 70% του εργατικού δυναμικού της χώρας. Παρόλα αυτά, η προσφορά εργατών δεν είναι ανεξάντλητη, ακόμη και στην Κίνα, καθώς τα δημογραφικά στοιχεία δείχνουν ότι ο αριθμός των Κινέζων ηλικίας 15 έως 29 ετών θα μειωθεί δραστικά από το 2011. Την ίδια ώρα, παρότι οι απολαβές των Κινέζων αυξάνονται διαρκώς, οι προσδοκίες τους ενισχύονται ακόμη ταχύτερα.
Οι Κινέζοι εργάτες ουδέποτε υπήρξαν, όμως, τα πειθήνια όργανα που παρουσιάζουν τα ατυχή δυτικά στερεότυπα. Τα δικαστήρια της χώρας εκδίκασαν 280.000 υποθέσεις εργατικών διενέξεων μέσα στο 2008, σύμφωνα με το κρατικό περιοδικό Outlook Weekly. Η ίδια πηγή αναφέρει ότι οι εργατικές ταραχές στους πρώτους έξι μήνες του 2009 ήταν κατά 30% περισσότερες από ότι την αντίστοιχη περίοδο του 2008. Η επαρχία Γκουαντόνγκ, αγαπημένος επενδυτικός προορισμός ξένων επιχειρήσεων, βίωσε τουλάχιστον 36 απεργίες μεταξύ 25 Μαΐου και 12 Ιουλίου φέτος, σύμφωνα με την κρατική αγγλόφωνη εφημερίδα China Daily.
Οι πρόσφατες απεργίες, όμως, ήταν όχι μόνο πολυάριθμες και μακροχρόνιες, αλλά και στραμμένες εναντίον ξένων πολυεθνικών εταιριών. Το κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα απέφυγε αυτή τη φορά να επιστρατεύσει τα «μεγάλα μέσα» για την πάταξη της εργατικής αναταραχής, επιλέγοντας αντίθετα να προβάλει τις απεργίες στον κρατικό Τύπο.
Αυτό σημαίνει τρία πράγματα: Πρώτον, ότι η Κίνα δεν επιθυμεί την αρνητική δημοσιότητα που θα προκαλούσε μία πάταξη των κινητοποιήσεων με αστυνομικά μέσα. Δεύτερον, το Πεκίνο προτιμά η οργή των εργατών να στραφεί κατά των ξένων επιχειρήσεων, παρά κατά του κόμματος. Τρίτο και σημαντικότερο, η κυβέρνηση εκτιμά ότι η ριζοσπαστικοποίηση των εργατών συνάδει με τη δηλωμένη της πρόθεση να «εξισορροπήσει» εκ νέου την οικονομία. Η εκτίμηση αυτή είναι εύστοχη, καθώς η Κίνα εξαρτάται περισσότερο από τις ξένες επενδύσεις, παρά από την εσωτερική κατανάλωση. Η προς τα επάνω αναπροσαρμογή των κινεζικών ημερομισθίων συμφέρει, όμως, και τη Δύση, που αναζητά με αγωνία διέξοδο για τα εξαγώγιμα βιομηχανικά αγαθά της.
Τα πράγματα, όμως, είναι πολύ διαφορετικά μετά το πέρασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Ο αρνητικός πληθωρισμός είναι τώρα ο πραγματικός κίνδυνος για την Κίνα, ενώ μόνο η ενίσχυση της εσωτερικής αγοράς θα μπορέσει να δώσει λύση στο πρόβλημα αυτό, αλλά και να προσφέρει τη διέξοδο που ψάχνουν οι αμερικανικές εξαγωγές.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από Economist