Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

Η κρίση της αντιπροσώπευσης: έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν;
Του Ευάγγελου Μπαϊρακτάρη

Έχοντας κατά νου τη γνωστή ρήση του Churchill, ότι η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι άθλιο πολίτευμα, δυστυχώς όμως δεν έχει ακόμη βρεθεί κάτι καλύτερο, αναρωτιέμαι συχνά εάν το μάλλον ασαφές και σκοπίμως υπερτιμημένο χαρακτηριστικό της που οι πολιτειολόγοι ονομάζουν «νομιμοποίηση» η οποία υποτίθεται ότι στην κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι η ευρύτερη δυνατή και εκφράζει πιστά τους συσχετισμούς και τη βούληση της κοινωνίας– αφορά όχι μόνο στον τύπο αλλά και στην ουσία της αντιπροσώπευσης.Ως θεσμός του αστικού δικαίου και μέσο ολοκλήρωσης ποικίλων συναλλαγών μεταξύ ιδιωτών ή ιδιωτών και του δημοσίου, οι οποίες ως επί το πλείστον έχουν εγχρήματο περιεχόμενο, η αντιπροσώπευση υφίσταται ορισμένους κρίσιμους, ακαριαίους –τολμώ να πω– περιορισμούς. Υφίσταται συνήθως για ορισμένο χρόνο και αφορά σε ορισμένη παροχή ή αντιπαροχή. Εξάλλου, ανά πάσα στιγμή είναι δυνατή η ανάκληση της σχετικής εντολής αντιπροσώπευσης ή η άσκηση αγωγής κατά του αντιπροσώπου για υπέρβαση των ορίων της αντιπροσώπευσης ή πρόκληση ζημίας στον αντιπροσωπευόμενο λόγω κακής χρήσης της εξουσίας αντιπροσώπευσης.
Παρατηρούμε συνεπώς ότι στον απλό, τον αλγεβρικά δομημένο κόσμο των συναλλαγών, η επιβίωση του οποίου πρωτίστως επαφίεται στον σεβασμό και την εξέλιξη των συναλλακτικών ηθών και της ίδιας της τεχνικής των συναλλαγών, η αντιπροσώπευση συναρτάται άμεσα με το σκοπούμενο με αυτήν αποτέλεσμα και διέπεται προς τούτο από αυστηρότατες διαλυτικές δικλείδες.
.......
Πηγή:www.capital.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου