Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

Ποιος θέλει να γίνουµε Αίγυπτος, Λιβύη και δεν ξέρω τι άλλο;
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ
Απορώ και εξίσταµαι µε όλους αυτούς που τα έχουν πάρει στο κρανίο µε τη «µετονοµασία» της Πλατείας Συντάγµατος σε Πλατεία Ταχρίρ.
∆εν τους καταλαβαίνω. Και δεν καταλαβαίνω τι είναι ακριβώς αυτό που τους ενοχλεί. Αφού είναι απολύτως βεβαιωµένο ότι αυτή ηχώρα δεν σώζεται µε τίποτε, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν θέλει να σωθεί. Και επειδή, όπως έχουν δηλώσει διάφοροι σοφότεροι εξ υµών και ηµών, «κανέναν δεν µπορείς να σώσεις ανδεν θέλει νασωθεί», ποιο ακριβώςείναι το πρόβληµά τους;
Οτι οµπαρµπα-Αλέκος Αλαβάνος πήρε το παιχνίδι πάνω του και σήκωσε τη σηµαία της επανάστασης, σε αντίθεση µε τους «προσκυνηµένους» και τους «νενέκους» οι οποίοι συµβιβάστηκαν µε την «προδοτική» κυβέρνηση Παπανδρέου;
Ή ότι – επιτέλους... – ξαναβρίσκουµε τις ρίζες µας στη λαγγεµένη Ανατολή, ύστερα από µια σύντοµη περιδιάβαση στα σαλόνια της Ευρώπης;
Λαϊκισµός του κερατά! Γελάτε, ε; Κι όµως δεν θα ‘πρεπε. Γιατί όλη αυτή η γελοιότητα που έχει αρχίσει θα είχε πνιγεί στο γέλιο µας,αν είχαµε απαντήσει µέσα µας σε µια σειρά από ερωτήµατα του είδους:
Εχει σύνορα ο λαϊκισµός; Ιδεολογική ταυτότητα µήπως; Κοµµατικές ταυτίσεις;
∆ηλαδή να το πω πιο απλά: γιατί να θεωρούµε ότι ντε και καλά ό,τι λέει ο «Χ»Αλαβάνος που δεν έχει δουλειά να κάνει µετά την καταπληκτική ιδέα του το 2007 να µας γνωρίσει τον Αλέξη είναι προοδευτικό; Και δενείναι λαϊκισµός του κερατά; Πώς µπορεί σε µια χώρα που έχει δώσει µάχες και µάχες και έχει θυσιάσει χρόνο, χρήµακαι ζωτικές δυνάµεις για να γίνει µέλοςτης ευρωπαϊκής οικογένειας να θέλει κάποιος να επιβάλει µαζί µε µια ελάχιστη µειοψηφία, αποτελούµενη από φίλους του ή οπαδούς του, να γίνουµε Αίγυπτος, Λιβύη,Τυνησία, Μπαχρέιν και δεν ξέρω τι άλλο;
Να µας αδειάσει την πλατεία...
Ναι, το ξέρω, δεν θα γίνουµε ποτέ, γιατί πολύ απλά εδώείναι Ελλάδα και δεν είναι Αραβία. Αλλά είναι τώρα ιστορία αυτή να ασχολούµαστε; Και πόσο δηµοκρατικό, αριστερό, προοδευτικό είναι το «αίτηµα» που προβάλλουν; «Θα µείνω εδώ µέχρι να φύγει η κυβέρνηση Παπανδρέου» δήλωσε ο Αλαβάνος. Μεγάλε, κι εγώ µαζί σου αλλά να το αποφασίσουµε όλοι µαζί. Κι αυτό, αν δεν µε απατάει η µνήµη µου, σε µια δηµοκρατία, όπως είναι – ακόµη... – η Ελλάδα, γίνεται µε εκλογές. Επίσης, αν πάλι δεν έχω κάψει φλάντζες και εξακολουθώ να θυµάµαι καλά, τη συγκεκριµένη κυβέρνηση την ανέδειξε η πλειοψηφία πριν από 17 µήνες ακριβώς. Να φύγει λοιπόν, αλλά κάτσε να κάνουµε εκλογές. Αν εσύ ζητάς να φύγει αλλιώς, αυτό τότε δεν λέγεται ∆ηµοκρατία – χούντα λέγεται! Και είναι δουλειά αυτή τώρα; Μένω εδώ µέχρι να φύγει ο άλλος; ΟΚ, λοιπόν, τι θα ‘λεγε να µαζευόµασταν κι εµείς οι άλλοι, οι πολλοί, απέναντι και να µέναµε εκεί µέχρι να µας αδειάσει την Πλατεία Ταχρίρ – µπερδεύτηκα κι εγώ, Συντάγµατος ήθελα ναπω – ο Αλαβάνος. Γι’ αυτό σου λέω, αναγνώστη µου, γελοία πράγµατα συµβαίνουν την ώρα που θα έπρεπε να δούµε τι διάολο θα γίνει µε τη διάσωση της χώρας...

1 σχόλιο:

  1. Αν δεν υπήρχε ο λαικισμός σε όλο το φάσμα δεν θα είμασταν εδώ.
    Και βέβαια σημαντική η συνεισφορά του ΠΑΣΟΚ.
    Το ότι μετέφερε την αριστερή λαικιστική υστερία και τα ιδεολογικά απωθημένα γενιών... θα έπρεπε να τα είχε επεξεργαστεί.... πριν το 81...τα άλλα είναι ιστορικές δικαιολογίες. Δουλειά της Ιστορίας.
    Να σωθεί η χώρα... τώρα,αν μπορούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή