Έλεος: ΟΣ(ρ)Ε και εκτός απο τις ιδιωτικές ναυλώσεις.......


Το γεφύρι της ηλεκτροκίνησης
Το πρώτο μεγάλο «αγκάθι» είναι το έργο της ηλεκτροκίνησης Πειραιώς – Αθηνών- Θεσσαλονίκης – Ειδομένης, που ξεκίνησε πριν από 15 χρόνια και έπρεπε να είχε καταστεί λειτουργικό έως την 31η Δεκεμβρίου του 2010. Ωστόσο, ηλεκτροκίνηση υπάρχει μόνο βορείως του Δομοκού, αν και πρακτικά λειτουργεί από την Λάρισα και πάνω. Και αυτό διότι, αν και οι ηλεκτράμαξες θα μπορούσαν να τροχοδρομούνται από τον Δομοκό, επιτυγχάνοντας σημαντικό περιορισμό του λειτουργικού κόστους, αισθητή μείωση χρόνου ταξιδιού και ποιοτικά καλύτερο ταξίδι, τα σωματεία των σιδηροδρομικών διαφωνούν εδώ και δύο χρόνια γύρω από το ποιος θα συνδέει την ηλεκτράμαξα με τα βαγόνια! Με εξαίρεση το τμήμα Τιθορέας – Δομοκού, που δεν είχε συμπεριληφθεί στο φιλόδοξο έργο, το νότιο κομμάτι της σιδηροδρομικής γραμμής έως και την Αθήνα έχει υποστεί μαζικές κλοπές, με αποτέλεσμα η ηλεκτροκίνηση να έχει τεθεί εκτός λειτουργίας. Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της ζημίας, η εγκατάσταση της ηλεκτροκίνησης πληρώθηκε από το δημόσιο περί τα 50.000 ευρώ ανά χιλιόμετρο διπλής γραμμής, όταν οι συμμορίες που ξηλώνουν τον χαλκό από τα ηλεκτρικά καλώδια, τον πωλούν στα χυτήρια για 4 ευρώ το κιλό! Σύμφωνα με το υπουργείο Υποδομών, την τελευταία πενταετία έχουν κλαπεί 240 χιλιόμετρα καλωδίου ηλεκτροκίνησης, έγκλημα το οποίο κόστισε στο δημόσιο σχεδόν επτά εκατ. ευρώ. Το έργο της ηλεκτροκίνησης ξεκίνησε με προϋπολογισμό 160 εκατ. ευρώ και σήμερα έχει φτάσει σχεδόν στα 200, εκ των οποίων τα 130 προέρχονται από ευρωπαϊκούς πόρους. Όπως εκτιμούν στελέχη των σιδηροδρόμων, η επιστροφή αυτών των χρημάτων (εντόκως και με πρόστιμο) θα συμπαρασύρει και την πλειονότητα των συνδεομένων με το εγχείρημα της ηλεκτροκίνησης έργων.

Τελικά το τραπέζι ήταν πολύ μεγάλο, και οι συμμορίες πολλές.