Είναι το ΚΚΕ κόμμα αντι-ολοκληρωτικό;

Απάντηση παρακάτω:

Έπειτα από μισό αιώνα ο Περισσός αναμοχλεύει την ιστορία του, επανεξετάζει αυτοκριτικά τη στάση του κόμματος σε υποθέσεις που προκάλεσαν βαθιά ρήγματα και προτίθεται να αποκαταστήσει ηγετικές φυσιογνωμίες τις οποίες αποκαθήλωσε σε μία νύχτα
Το ΚΚΕ αποκαθιστά Ζαχαριάδη-Στάλιν
Έπειτα από μισό αιώνα ο Περισσός αναμοχλεύει την ιστορία του.

Η πρόσφατη πρωτοβουλία του Περισσού να τιμήσει τον Νίκο Πλουμπίδη, τον άνθρωπο ο οποίος, παρά το βαρύ στίγμα που έφερε από τις κατηγορίες που του απέδωσε το ίδιο του το κόμμα, δεν δίστασε ούτε στιγμή, από τη σύλληψή του (25 Νοεμβρίου 1952) ως τη δίκη του από το Στρατοδικείο Αθηνών (27 Ιουλίου- 3 Αυγούστου 1953) και την εκτέλεσή του, να υπερασπίζεται με πάθος το ΚΚΕ, είχε μια πλευρά αυτοκριτικής διάθεσης. «Η απόφαση της Ολομέλειας (του 1958) ήταν σωστή, αφού απέσυρε τις άδικες κατηγορίες, ωστόσο θα ήταν πιο ουσιαστική και διδακτική αν έσκυβε και στη γενεσιουργό βάση του προβλήματος, πιο πέρα και πιο βαθιά από την εκτίμηση που διατύπωσε περί “ανώμαλου εσωκομματικού καθεστώτος”» παραδέχθηκε η γενική γραμματέας του κόμματος κυρία Αλέκα Παπαρήγα.
Πού εντοπίζει ο Περισσός το πρόβλημα; Σύμφωνα με την ίδια, στο να αντιμετωπίζονται οι διαφορετικές απόψεις μέσα από το πρίσμα της «ταύτισης του συμφωνούντος ή διαφωνούντος με τον ταξικό εχθρό». «Αυτού του τύπου η διαπάλη όχι μόνο δεν βγάζει πουθενά, όχι μόνο μπορεί να οδηγήσει σε φοβερή αδικία, αλλά συγκαλύπτει το πολιτικό περιεχόμενο των διαφορετικών απόψεων, την υποκαθιστά (τη διαπάλη) με προσωπικές διαμάχες και άδικες κατηγορίες που δύσκολα διορθώνονται έγκαιρα, ιδιαίτερα σε δύσκολες συνθήκες όπως εκείνη η περίοδος» ανέφερε.
Η κυρία Παπαρήγα επιχείρησε έναν παραλληλισμό όσον αφορά την αντιμετώπιση από πλευράς κόμματος της υπόθεσης Πλουμπίδη με εκείνην της υπόθεσης Ζαχαριάδη, ο οποίος από θύτης μετατράπηκε σε θύμα.
Διαπίστωσε, δηλαδή, ότι το ίδιο φαινόμενο της μη ουσιαστικής και διδακτικής (κομματικής) διερεύνησης της υπόθεσης Πλουμπίδη επαναλήφθηκε και στην περίπτωση του διώκτη του, Νίκου Ζαχαριάδη. «Το φαινόμενο αυτό επαναλαμβάνεται και αργότερα με την αντίστοιχη κατηγορία εναντίον του Ζαχαριάδη και αφορά το πλαίσιο που πρέπει να διεξάγεται η ιδεολογικοπολιτική διαπάλη, όταν αυτή υπάρχει (εντός του κόμματος)» σημείωσε χαρακτηριστικά Η αναφορά αυτή εξελήφθη από ορισμένους ως προάγγελος ενδεχόμενης αποκατάστασης του Ν. Ζαχαριάδη όσον αφορά τα μέτρα που επιβλήθηκαν εις βάρος του: την καθαίρεση από το αξίωμα του γενικού γραμματέα και εν τέλει τη διαγραφή του από το ΚΚΕ. Ευρύτεροι κομματικοί κύκλοι εικάζουν ότι στο υπό έκδοση Δοκίμιο δεν αποκλείεται να τεθεί μεταξύ άλλων και το «θέμα Ζαχαριάδη», ο οποίος μετά την αποκαθήλωσή του με παρέμβαση του ΚΚΣΕ και άλλων «αδελφών» κομμάτων των τότε Λαϊκών Δημοκρατιών «καρατομήθηκε» και εξορίστηκε στη Σιβηρία, όπου αυτοκτόνησε τον Αύγουστο του 1973.
Εδώ και χρόνια άλλωστε διάφορα στελέχη της παλαιάς φρουράς του ΚΚΕ είχαν ζητήσει την αποκατάσταση του Ζαχαριάδη, τον ρόλο και την προσφορά του οποίου το ΚΚΕ επανεξετάζει σε θετική κατεύθυνση, «παρά τα λάθη και τις αδυναμίες» που υπήρξαν. Για τον Περισσό άλλωστε υπάρχει ένα ενοποιητικό στοιχείο ανάμεσα στις δύο αντίρροπες κομματικές φυσιογνωμίες του Ν. Πλουμπίδη και του Ν. Ζαχαριάδη: η πίστη και η αφοσίωσή τους στο κόμμα.

Δεν είναι αντι-ολοκληρωτικό, είναι ίσως ένα μεταφυσικό καταφύγιο αλλά Δημοκρατικά οργανωμένο κόμμα δεν θα γίνει γιατί οι Ερινύες είναι πολλές πίσω του.
Για λόγους κομματικής διαπάλης χάθηκαν τόσοι νέοι.
Για την εξουσία!!! κάποιων λίγων και, εν δυνάμει διεφθαρμένων.