Τα ΑΕΙ και η πρυτανική μιζέρια.

Δηλαδή όλη η συζήτηση είναι ο μηχανισμός επιβίωσης της διεφθαρμένης διαδικασίας ανάδειξης των πρυτανικών αρχών;
Τίποτα άλλο δεν ενδιαφέρει τους κατά τεκμήριο σοφότερους των Ελλήνων;
Ούτε ό νεποτισμός στις σχολές ούτε ο κομματικός νεποτισμός των βαθμίδων ούτε οι αξιολογήσεις ούτε τα συγγράμματα, τίποτα άλλο από το σωσίβιο της ελεγχόμενης επιλογής και όχι εκλογής αρχών;
Ούτε το άσυλο και οι ασυλίες, τίποτα;
Έλεος. Αλλά και να οι ουλές στο σώμα τις χώρας που προκαλούν τη σήψη:
Ο καθένας για το άτομο του;
Αλλά αν τα ΑΕΙ δεν εκπέμψουν το μήνυμα της ανανέωσης των δομών και των ιδεών γιατί να τα περιμένουμε από το πολιτικό σύστημα που οι καθηγητές καθυβρίζουν αγανακτούντες;
Όταν δεν αποτελούν το παράδειγμα αλλά την εικόνα της συναλλαγής από ποιον να περιμένει ο τόπος; Από την τρόικα; Ή από το ΔΝΤ; Ή την Εσπερία;
Ας ζήσουμε λοιπόν την Αναγέννηση, που δεν ζήσαμε σαν λαός όταν οι άλλοι διαφωτίζονταν ...Ελληνικά.