Όλες οι ελίτ της χώρας έχουν ευθύνες.
Η Ακαδημαϊκή ελίτ.
Η πολιτική ελίτ,και
Ασφαλέστατα αυτό που στην Ελλάδα αποκαλείται επιχειρηματική ελίτ.
Πορευτήκαμε μέσα σε ένα πλαίσιο που περίσσευαν οι βεβαιότητες: Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, Ο Θεός της Ελλάδας, το κράτος πατερούλης που φτιάχθηκε για να μας πληρώνει,να μας επιδοτεί,να μας μορφώνει δωρεάν, να μας περιθάλπει, να έχει στρατό,να φτιάζει υποδομές,να έχει για μόνιμους Δ.Υ. ρεσκεμπέδες του κάθε κομματάρχη,,να ανέχεται την παραπαιδεία των μόνιμων καθηγητών, να είναι παρίας γενικά, και από πάνω να το κλέβουμε και να αγανακτούμε τώρα που ως κακός οικογενειάρχης φαλιρίζει.
Σοβιετικό κράτος είχαμε, σοβιετική φτώχεια θα περάσουμε, νομοτελειακά.
Σήμερα οι θέσεις εργασίας, αύριο τα ακίνητα εκτός σχεδίου και μεθαύριο οι καταθέσεις.
Γιατί δηλαδή ο Γερμανός έχει κάτι από όσα έχουμε εμείς; Σαν λαός κάναμε μια επιλογή:
Φτωχό κράτος με πλούσιους κατοίκους. Δεν είναι ανεκτό αυτό στο βαθμό που δανειζόμαστε για να αισθανόμαστε πλούσιοι. Θα αντιστραφεί αυτό έστω και βίαια και χωρίς τακτ.
Πρέπει και θα προσγειωθούμε σε ανώμαλο έδαφος. Αυτό περιέχει φόβο,που δημιουργεί αγανάκτηση.
Μόλις πιάσουμε τον πάτο και θα ξέρουμε το μη περαιτέρω... θα ξεφοβηθούμε.
Τότε θα πρέπει να φοβούνται οι εταίροι μας. Δεν υπάρχει ποιο αποτελεσματικό ον από τον απελεύθερο Έλληνα.
Να ξαναβρούμε το μπόι μας. Το μπόι που μας δίνει η ιστορία μας.
Και τότε θα λογαριαστούμε με εκείνους που μας θέλησαν ευνούχους και προγάστορες και μας πότισαν με την ιδεολογία της αναμονής... της ιδεολογίας που μας θέλει υποκείμενα της και όχι παραγωγούς της....
Ποτέ η ζωή δεν περίμενε κανένα.
Τότε επίσης θα ζητήσουμε και την έμπρακτη μετάνοια ενόχων και συνενόχων.....και οι Πασόκοι ήδη το πράττουν. (όχι σε όλο το βάθος αλλά το ισχυρό μέρος του)