Τι συμβαίνει με το περιβάλλον σε καιρούς κρίσης;

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι, οι ανάγκες της πάση θυσία ανάπτυξης επενδύσεων κατά, και προκειμένου να βγούμε από την κρίση,υπερισχύουν των οικολογικών ανησυχιών
Οι Ευρωπαϊκή οικονομική ιστορία αυτό διδάσκει:
Πρώτα αναπτύχθηκαν, εις βάρος του περιβάλλοντος, εις βάρος των φυσικών πόρων, και εις βάρος της υγείας των πολιτών τους, και κατόπιν, επιβάλλουν στους άλλους κανόνες .
Και ενώ τα ισοζύγια ρύπανσης δεν υπάρχουν καθώς το χρηματιστήριο ρύπων ευνοεί μονίμως τους ισχυρούς, η Ελλάδα πρέπει να συμμορφώνεται με τις ανάγκες των άλλων.
Σε συνδυασμό με ένα φονταμενταλιστικό φανατισμό κλάδων και επιστημών που ουσιαστικά παρασιτούν στο περιβάλλον και τις επιδοτήσεις μελετών περιβάλλοντος, η χώρα έχει την ανάπτυξη της φαλκιδευμένη.
Όταν κάτι θέλεις να το καταστρέψεις, το κάνεις πρώτα πολύ αυστηρό.
Θέλοντας λοιπόν κάποιοι να εξουδετερώσουν την περιβαλλοντική νομοθεσία την κατέστησαν ανυπέρβλητη. Σε συνδυασμό με τους ιεροφάντες κατόχους διδακτορικών και ταυτόχρονα κατόχους διδακτικών εξεδρών, και η τροχοδρόμηση της εξουδετέρωσης επετεύχθη.
Και άρχισε το ξήλωμα.
Απλές γνωματεύσεις που ξεπερνιούνται, είναι πλέον, οι απόψεις - θέσφατα του παρελθόντος.
Και τα άρθρα του Συντάγματος Ερινύες της λογικής της ανάπτυξης.
Και το Σύνταγμα αλλάζει, αλλιώς επενδυτές δεν έρχονται. Αλλά όταν προβάλλεται η ανοησία και το ψέμα σαν επιχείρημα επί πολύ,καταντά αστείο:
Υπήρξε ο νεκρός αετός, κάτοικος της Σπίνας; Θανατώθηκε στη Σπίνα; Οι πέντε ακτινογραφίες τι δείχνουν; Αλλά είπαμε ο αετός είναι το δόλωμα των αφελών ψυχών.
Όταν όμως το επιχείρημα εμπλέκεται με το συναίσθημα, χάνει το συναίσθημα.
Το θέμα είναι, στην εποχή των υποχωρήσεων να μη μας ρίξουν στο γκρεμό.
Και το περιβάλλον εκεί θα βρεθεί σύντομα.