Επιτροπή πρωτοβουλίας			58

H σημερινή συνάντηση έρχεται ως συνέχεια της απόφασης που είχαμε λάβει τον Ιούνιο μετά τις ευρωεκλογές να διατηρήσουμε την Πρωτοβουλία 58 ως μια συλλογικότητα που (α) θα προσπαθήσει να λειτουργήσει ως δίκτυο – φόρουμ συνεννόησης για την ενότητα και τον αυτοκαθορισμό του χώρου, διατηρώντας επαφή και αναπτύσσοντας τον διάλογο με όλες τις πολιτικές δυνάμεις που κινούνται σε αυτόν, (β) θα επιδιώξει να συμβάλει στη διαμόρφωση μιας κοινής μεταρρυθμιστικής ατζέντας στην πορεία προς τις εκλογές και ενόψει της νέας φάσης της Εθνικής Ανασυγκρό τησης. Είχαμε επίσης αποφασίσει να διευρύνουμε τον κύκλο προσκαλώντας επιφανή στελέχη των κομμάτων του χώρου, όπως επίσης φίλους των τοπικών Ομάδων που έχουν σχηματιστεί.

1. Η σημερινή συνάντηση έχει από μόνη της μια ισχυρή συμβολική σημασία. Τονίζει την αυτονομία του ευρύτερου αριστερού και κεντρώου χώρου έναντι του μικρού δικομματισμού. Δεν πρέπει όμως να οδηγήσει σε παρεξηγήσεις ως προς την πρόθεσή μας. Έχοντας την περσινή εμπειρία της πρωτοβουλίας των 58, και τις περιπέτειες της κεντροαριστεράς έκτοτε, δεν θέλουμε να προτείνουμε, ούτε να απευθύνουμε μια νέα έκκληση κομματικής ενότητας του χώρου.

Δεν προτείνουμε λοιπόν ούτε απευθύνουμε μια νέα έκκληση κομματικής ενότητας του χώρου. Ούτε τα στελέχη των κομμάτων που παραβρίσκονται, προτείνουν κάτι τέτοιο. Ας είμαστε σαφείς. Η δημιουργία μιας μεγάλης προοδευτικής παράταξης που θα συνενώνει εκσυγχρονισμό και λαϊκότητα, που δεν θα ορίζεται αντιπαραθετικά προς το ΣΥΡΙΖΑ και τη Ν.Δ., παραμένει το μεγάλο ζητούμενο. Και όσο αυτή δεν υπάρχει, τόσο το πολιτικό σύστημα θα παραμένει παράγοντας κρίσης και αστάθειας. Αν πέρσι όμως δεν στάθηκε δυνατή η σύγκλιση μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, τα ίδια προβλήματα παραμένουν και φέτος, καθώς η Ελιά/ΠΑΣΟΚ και το ΠΟΤΑΜΙ κινούνται σε ασύμπτωτες τροχιές, και οι ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΕΣ επιχειρούν τη δική τους οργάνωση.

Η ανασυγκρότηση της ευρύτερης παράταξης θα είναι μακρά διαδικασία. Οι ξεχωριστές τροχιές είναι ένα γεγονός. Θα ήταν όμως λάθος να επικρατήσουν οι εμφανιζόμενες τάσεις «πολιτικού αυτισμού» μεταξύ των φορέων του χώρου. Γιατί υπάρχουν κοινές στοχεύσεις και δυνατότητες θετικών συνεργιών.

2. Πέρα λοιπόν από τους συμβολισμούς πιστεύουμε ότι υπάρχουν συμπτώσεις σε τέσσερα μείζονα ζητήματα:

(α) Αποτροπή των κινδύνων ενός νέου Grexit

(β) Εθνικός συμβιβασμός για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας με ταυτόχρονο ορισμό του χρόνου εκλογών

(γ) Αποτροπή ενός μικρού εκλογικού εμφυλίου στον ενδιάμεσο δημοκρατικό χώρο. Ανάδειξη της αυτονομίας του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού, του πολιτικού φιλελευθερισμού και της πολιτικής οικολογίας

(δ) Συμβολή στην εθνική προσπάθεια να αλλάξει ο ηγεμονικός λόγος, αφήνοντας πίσω τις απλουστεύσεις και τις ευκολίες της αντιμνημονιακής ρητορείας.

Α. Οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν ότι η Ελλάδα βρίσκεται ακόμα κοντά στο χείλος του γκρεμού και ότι η επιστροφή στις διεθνείς αγορές και την κανονικότητα, δεν θα είναι υπόθεση επικοινωνιακών χειρισμών, ούτε «ψευτοτσαμπουκάδων». Η χώρα ζει ξανά μέρες του 2011, εξαιτίας των επιπόλαιων χειρισμών της κυβέρνησης και της καταστροφικής άρνησης της αξιωματικής αντιπολίτευσης να συμβάλει στην εθνική, λαϊκή προσπάθεια. Κανένας δε θα θιγεί περισσότερο από ένα οικονομικό πισωγύρισμα, από όσους στήριξαν με τις θυσίες τους και την υπομονή τους, τη παραμονή στο ευρώ και την αποφυγή της χρεοκοπίας.

Οι κίνδυνοι επανεμφάνισης ενός Grexit προκύπτουν τόσο από τις πολιτικές συγκρούσεις που εξελίσσονται στην ΕΕ, όσο και από τα αδιέξοδα των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων.

Η οικονομία της Ευρώπης έχει μπλοκαριστεί, ο αποπληθωρισμός και η ύφεση καραδοκούν, ενώ εντείνεται η σύγκρουση για την υπέρβαση της λιτότητας και τη στροφή προς την ανάπτυξη. Η αντιπαράθεση δεν αποδίδεται με την αντίθεση Βορρά-Νότου, είναι πολύ πιο σύνθετη. Σήμερα μάλιστα εκδηλώνεται μεταξύ των σημαντικότερων κέντρων ισχύος της ΕΕ. Η Ελλάδα πρέπει να προσέξει τώρα και στο προσεχές μέλλον να μην πληρώσει τη διαμάχη των ισχυρών. Μια μεγάλη απόκλιση της χώρας από τον ευρωπαϊκό κανόνα, μια πολιτική της απομόνωση, διευκολύνει τους εχθρούς τ ης ευρωπαϊκής ενοποίησης και τους υποστηρικτές της διαρκούς λιτότητας.

Η Ελλάδα όμως ετοιμάζεται να δώσει λαβή και να επιβεβαιώσει αυτή τη μεγάλη απόκλιση από το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Η χώρα διατρέχει έναν διπλό κίνδυνο. Από τη μια, να μπει τις επόμενες εβδομάδες σε παρατεταμένη φάση ακυβερνησίας και εμφυλιοπολεμικής πόλωσης, τη στιγμή που χρειάζεται τη μέγιστη δυνατή ικανότητα απόφασης και διαπραγμάτευσης. Από την άλλη, υπάρχει ο κίνδυνος ενός απότομου «πολιτικού ατυχήματος» σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ επικρατήσει και αποδειχτεί τελείως απροετοίμαστος να κυβερνήσει.

Β. Οι επόμενοι μήνες είναι από εκείνους που κρίνουν την πορεία μιας χώρας επί μακρόν. Χρειάζεται ένας εθνικός συμβιβασμός που θα δώσει χρόνο και σταθερότητα. Χρειάζεται η συναινετική εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας με ταυτόχρονο ορισμό του χρόνου εκλογών μέσα στο φθινόπωρο. Θα επιτρέψει τη διόρθωση πολιτικών λαθών και την εκκίνηση της αναγκαίας και λελογισμένης συνταγματικής αναθεώρησης που θα προετοιμάζει τη χώρα για την επόμενη πολιτική φάση .Θα βοηθήσει στην ωρίμανση των πολιτικών δυνάμεων που φιλοδοξούν να κυβερνήσουν. Όλο Î �αι περισσότερες φωνές ενώνονται σε αυτή την εξέλιξη. ΄Οσοι συμμετέχουμε στη σημερινή συνάντηση συμπίπτουμε στην υποστήριξη αυτού του συμβιβασμού.

Γ. Η επιδείνωση της κατάστασης επιβεβαιώνει ότι επίκεντρο της αστάθειας και της εμπλοκής είναι το πολιτικό σύστημα και ο μικρός δικομματισμός. Η ισχυροποίηση του τρίτου πόλου παραμένει απαραίτητος όρος για την υπέρβαση της κρίσης και την προοπτική της εθνικής ανασυγκρότησης.

Αναγνωρίζουμε ότι τα κόμματα, οι κινήσεις, τα πολιτικά πρόσωπα του χώρου κινούνται σε διαφορετικές τροχιές. Υποστηρίζουμε όμως ότι αυτό δεν πρέπει να εξελιχτεί σε έναν μικρό κομματικό εμφύλιο. Υπάρχει η δυνατότητα παράλληλης πορείας. Που θα αναδεικνύει ως κοινό αντίπαλο τον μικρό δικομματισμό. Που θα στηρίζεται στις κοινές πολιτικές και τους κοινούς προσανατολισμούς για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Που θα προάγει τη δυνατότητα μιας νέας σύνθεσης του φιλελευθερισμού, του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της πολιτικής οικολογίας.

Οι φορείς του χώρου διεκδικούν τη συναίνεση των πολιτών στη βάση της κομματικής τους αυτοτέλειας και ιδιαίτερης φυσιογνωμίας. Έχουν όμως κοινό συμφέρον να ενισχύσουν το άθροισμα του χώρου.

Χρειάζεται να ανακτήσουν τον νευραλγικό χώρο του δημοκρατικού κέντρου, της κεντροαριστεράς και της δημοκρατικής αριστεράς.

Μόνο έτσι θα διασφαλιστεί η επιτυχής έξοδος της Ελλάδας από την κρίση και τη χρεοκοπία.

Η Π58 στο μέτρο των δυνατοτήτων της, θα συνεχίσει να ενισχύει τις συγκλίσεις.

Δ. Η χώρα δυσκολεύεται να βρει τον δρόμο της στη μεταμνημονιακή περίοδο. Βγαίνει φτωχότερη, χωρίς να έχει γίνει ουσιαστικά ανταγωνιστικότερη, δημοσιονομικά σταθερότερη και κοινωνικά δικαιότερη.

Δεν υποτιμούμε δε χαρίζουμε σε καμμία περίπτωση τα σημαντικά βήματα που έχουν γίνει κυρίως στο δημοσιονομικό, και λιγότερο σε διαρθρωτικό επίπεδο. Θεμέλιο ήταν οι θυσίες, η υπομονή και η αντοχή του ελληνικού λαού στη μεγάλη πλειοψηφία του. Όμως, παρά τις τεράστιες θυσίες και τις επιτυχίες, η δημοσιονομική βελτίωση δεν έχει σταθεροποιηθεί. Παρά την εσωτερική υποτίμηση, η ανταγωνιστικότητα δεν έχει μεταφραστεί σε δυναμικές εξαγωγές. Παρά την περιπέτεια της χρεοκοπίας, δεν έχει επιτευχθεί μια νέα εθνική αυτογνωσία.

Η απουσία εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης εγκλώβισε τον κυβερνητικό λόγο σε λίγες λέξεις: μνημόνιο, διαπραγμάτευση, μέτρα. Από την άλλη, η αντιμνημονιακή δημαγωγία της αντιπολίτευσης καθηλώνει τη χώρα στο μνημόνιο αντί να το απομακρύνει.

Χρειαζόμαστε έναν νέο ηγεμονικό λόγο με λέξεις κλειδιά την εθνική προσπάθεια, την παραγωγικότητα και τον ορθολογισμό, την κοινωνική δικαιοσύνη, την υπεράσπιση των αδύναμων, την αξιοκρατία. Εδώ θα δοκιμαστούν οι δυνάμεις του δικού μας ευρύτερου χώρου και εδώ μπορούν να αναπτυχθούν δυναμικές σύγκλισης μεταξύ τους.

Αυτά σημαίνουν πρωτίστως διαρθρωτικές αλλαγές. Αποφασιστικές και αλληλένδετες. Επίκεντρο των αλλαγών είναι:

Κράτος-φορολογία – δικαιοσύνη – εκπαίδευση-πολιτικό σύστημα,

Δεν υπάρχουν «καινοτόμες» ιδέες, ούτε ανακαλύπτουμε την Αμερική.

Χρειάζεται απλώς να επικεντρώσουμε, να οργανώσουμε συγκεκριμένα τις αλλαγές και κυρίως να τολμήσουμε να συγκρουστούμε με το πολιτικό σύστημα και τις αδυναμίες του. Σημασία έχει η αξιοπιστία για να γίνουν πράξη.

Οι προτάσεις και τα προγράμματα που έχουν προτείνει τα κόμματα και οι ειδικοί του χώρου μπορούν να συναντηθούν σε αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές. Να αναληφθούν κοινοβουλευτικές και μαζικές πρωτοβουλίες. Και αντιστρόφως, αυτές οι διαρθρωτικές αλλαγές, μπορούν να στηρίξουν την αυτονομία και την πολιτική ταυτότητα του χώρου. Στο πλαίσιο αυτό είναι επιβεβλημένη η αλλαγή του εκλογικού νόμου συνολικά που θα περιλαμβάνει και τη κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών και τη κατάτμηση των μεγάλων περιφερειών.

Οι προτάσεις και τα προγράμματα που έχουν προτείνει τα κόμματα και οι ειδικοί του χώρου μπορούν να συναντηθούν σε αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές. Να αναληφθούν κοινοβουλευτικές και μαζικές πρωτοβουλίες. Και αντιστρόφως, αυτές οι διαρθρωτικές αλλαγές, μπορούν να στηρίξουν την αυτονομία και την πολιτική ταυτότητα του χώρου.