Θα χάσει και πάλι η Γερμανία

Γρηγόρης Νικολόπουλος
Η Γερμανία είναι καταδικασμένη να χάσει τη μάχη για την οικονομική καθυπόταξη της Ευρώπης μέσω της φτώχειας και της αύξησης των χρεών των ασθενέστερων χωρών. Οχι επειδή δεν είναι ισχυρή αλλά επειδή δεν αντιλαμβάνεται ότι πέραν των δικών της αντιλήψεων υπάρχει και μια άλλη συλλογική αντίληψη για το τι είναι η Ευρώπη και πώς πρέπει να προχωρήσει.
Η κυρία Ανγκελα Μέρκελ επιχειρεί να επιβάλει μια πολιτική που αφενός θα οδηγήσει στην πτώχευση τις χώρες του Νότου και την Ιρλανδία και αφετέρου θα περιορίσει την «Ενωμένη» Ευρώπη στις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, εξωθώντας στην έξοδο την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία, την Ισπανία, ενδεχομένως μεθαύριο και την Ιταλία. Φυσικά, χωρίς αυτές τις χώρες δεν θα έχουμε Ευρώπη, αλλά μια διευρυμένη χανσεατική ένωση υπό την ασταθή και αμφισβητούμενη ηγεσία των Γερμανών. Και θα είναι ασταθής και αμφισβητούμενη αυτή η ηγεσία διότι, κατ΄ αρχάς, οδηγεί σε μαρασμό όλους τους εμπορικούς εταίρους της, περιορίζοντας το εισόδημα, την κατανάλωση και τις εισαγωγές των Γερμανών. Η Γερμανία μειώνει τις εισαγωγές της από τους εμπορικούς εταίρους της και αποσκοπεί μόνο στην αύξηση των εξαγωγών της. Υπό τις συνθήκες που επιχειρεί να διαμορφώσει η κυρία Μέρκελ, οι εταίροι της, δηλαδή εμείς και οι άλλοι, ούτε θα θέλουμε ούτε θα μπορούμε να αγοράζουμε γερμανικά προϊόντα και τελικά θα πληγεί η γερμανική οικονομία.Δεύτερον, διότι η οικονομική προσέγγιση της κυρίας Μέρκελ είναι ακατάλληλη για τη στιγμή αυτή. Οι Αμερικανοί, οι οποίοι γνωρίζουν πολύ καλύτερα από τους Γερμανούς το διεθνές οικονομικό παιχνίδι, αφού το εφηύραν μαζί με τους Αγγλους, τυπώνουν χρήμα δημιουργώντας συνθήκες ελεγχόμενου πληθωρισμού για να σταθούν στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. Η κυρία Μέρκελ, αντίθετα, επιβάλλει μια πολιτική μηδενικών ελλειμμάτων, η οποία κοστίζει θέσεις διεθνούς ανταγωνιστικότητας, θέσεις εργασίας και μειώνει το βιοτικό επίπεδο των Ευρωπαίων.
Πέραν αυτών, οι στόχοι και ο κυνισμός της κυρίας Μέρκελ δεν είναι ανεκτοί στην Ευρώπη. Η Ευρωπαϊκή Ενωση ήταν το όραμα ενός μεγάλου Γερμανού, του Κόνραντ Αντενάουερ, και ενός μεγάλου Γάλλου, του Σαρλ ντε Γκωλ. Οι πολιτικοί αυτοί δεν αποσκοπούσαν στην διά του οικονομικού εκβιασμού επικράτηση επί των άλλων ευρωπαϊκών χωρών, αλλά στο να ηγηθούν μιας μεγάλης Ευρώπης που θα στεκόταν στον διεθνή ανταγωνισμό των μεγαθηρίων που σήμερα είναι οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία, η Βραζιλία. Οι μεγάλοι αυτοί ηγέτες είχαν όραμα για την Ευρώπη. Το πνεύμα των μεγάλων αυτών ηγετών ήταν ότι η διακυβέρνηση της Ευρώπης θα στηρίζεται στην «αλληλεγγύη που βασίζεται στην αμοιβαία κατανόηση». Τίποτε από αυτά δεν έχει η κυρία Μέρκελ.Αν το καλοσκεφτούμε, οι Ευρωπαίοι- ενδεχομένως και αρκετοί Γερμανοί- θα προτιμήσουν να διατηρήσουν τη θέση τους στο διεθνές παιχνίδι, αλλά και στην παγκόσμια ιστορία, ως μια «φωτεινή» δύναμη παρά να ακολουθήσουν το λογιστικό παραλήρημα της κυρίας Μέρκελ που τελικά οδηγεί σε διάσπαση της Ευρώπης.