Για να είναι επέτειος της Ένωσης και όχι της Απελευθέρωσης

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος γιορτάζεται την 1η Δεκεμβρίου η επίσημη Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Και μάλιστα γιορτάζεται κάθε χρόνο με την παρουσία ανωτάτων αρχόντων της χώρας. Φέτος την επετειακή εκδήλωση θα τιμήσει με την παρουσία του, ο πρόεδρος της Ελληνικής Βουλής, κ. Πετσάλνικος.

Ωστόσο όμως υπουργεία, όπως της Αγροτικής Ανάπτυξης και των Οικονομικών, ενεργούν σαν να απελευθέρωσαν την Κρήτη από τον τουρκικό ζυγό οι στρατιωτικές δυνάμεις του τότε Ελληνικού Βασιλείου. Τούτο προκύπτει από το γεγονός, ότι οι υπηρεσίες τους θεωρούν το Ελληνικό δημόσιο διάδοχο του Οθωμανικού δικαιώματι πολέμου και όχι του δημοσίου της Κρητικής Πολιτείας, παρά τα ψηφίσματα της Κρητικής Βουλής, 30/9/1908, 19/12/1909 και το διάταγμα 4/10/1908 «Περί εκπροσωπήσεως του Ελληνικού δημοσίου ως διαδόχους του δημοσίου της Κρητικής Πολιτείας». Μάλιστα στο άρθρο 3 ρητά ορίζεται: «Το Ελληνικό δημόσιο ως διάδοχον του δημοσίου της τέως Κρητικής Πολιτείας, να δωσιδικεί προσωρινώς κατά τους κειμένους Κρητικούς νόμους» (Εφ. της Κρητικής Πολιτείας, 4/10/1908).

Συγκεκριμένα αναφέρομαι στις ενέργειες αυτών των κρατικών φορέων, που αφορούν την διεκδίκηση από το Ελληνικό Δημόσιο των λεγόμενων κατά το Οθωμανικό δίκαιο μη προσοδοφόρων εκτάσεων, ήτοι δασών, δασικών και βραχωδών εκτάσεων της Κρήτης, που ανήκαν κατά την περίοδο της οθωμανικής κατοχής στην κυριότητα του Σουλτάνου. Η διεκδίκηση τους αυτή στηρίζεται στην αυθαίρετη νομική βάση, ότι αυτές περιήλθαν στο Ελληνικό δημόσιο κατά διαδοχή του Οθωμανικού δημοσίου δικαιώματι πολέμου, δηλαδή η Κρήτη απελευθερώθηκε από τις στρατιωτικές δυνάμεις του τότε ελληνικού κράτους. Περιφρουρείται δε, με την καταστρατήγηση του τεκμηρίου κυριότητας υπέρ του Δημοσίου και καλύπτεται με την έννοια της δασικής έκτασης. Και ακόμα οριοθετούνται οι εν λόγω εκτάσεις σε αντιδιαστολή προς τις καλλιεργούμενες που ανήκουν σε ιδιώτες.

Οι καρεκλοκένταυροι των εν λόγω υπουργείων φθάνουν ακόμα και στο σημείο να παραβαίνουν νόμους του κράτους, όπως για παράδειγμα, δεν τηρούν το ισχύον άρθρο 62, παρ. 1, εδάφιο 2 του ν.998/79, σύμφωνα με το οποίο δεν ανήκουν κατά τεκμήριο στο Δημόσιο τα δάση, οι δασικές εκτάσεις και τα χορτολιβαδικά εδάφη που βρίσκονται «εις τας περιφερείας των Πρωτοδικείων των Ιονίων Νήσων, της Κρήτης και των Νομών Λέσβου, Σάμου και Χίου και των Νήσων Κυθήρων, Αντικυθήρων και Κυκλάδων. Παρά ταύτα προχωρούν στην έκδοση Πρωτοκόλλων διοικητικής αποβολής, μολονότι στο ίδιο άρθρο ορίζεται ότι, «Πρωτόκολλα διοικητικής αποβολής εκδοθέντα μέχρι της ενάρξεως της ισχύος τον παρόντος (δι΄ ων το Δημόσιον θεωρεί ως ίδια δάση, δασικάς εκτάσεις και χορτολιβαδικά εδάφη) των ανωτέρω περιφερειών, καταργούνται αυτοδικαίως έστω και αν κατέστησαν τελεσίδικα». Αφήνοντας έτσι έκθετους και ακάλυπτους τους διευθυντές και τα στελέχη της Δασικής Υπηρεσίας του νησιού μας, στην περίπτωση που προκύψουν αστικές ευθύνες από αυτές τις παράνομες ενέργειες.
Το δε υπουργείο Οικονομικών από τη μια αναγνωρίζει την κυριότητα των εν λόγω εκτάσεων σε ιδιώτες, όταν πρόκειται να εισπράξει φόρο μεταβίβασης ή κληρονομιάς και από την άλλη δεν την αναγνωρίζει, με το να παρίσταται στα Δικαστήρια ως ιδιοκτήτης αυτών των εκτάσεων, «βάζοντας μπούτι» τις Διευθύνσεις Δασών με το να επικαλείται το δασικό χαρακτήρα των εν λόγω εκτάσεων.

Οπότε σύμφωνα με την λογική και την πρακτική αυτών των υπηρεσιακών παραγόντων, θα έπρεπε να γιορτάζουμε την 1η του Δεκέμβρη, όχι την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, αλλά την Απελευθέρωση της από τους Τούρκους, όπως για παράδειγμα γιορτάζεται κάθε χρόνο η Απελευθέρωση της Ηπείρου και της Μακεδονίας από τους Τούρκους.

Αυτή η πρακτική όχι μόνο παραχαράσσει την ιστορία της Κρήτης και διαγράφει και την οντότητα της τότε Κρητικής Πολιτείας και τους απελευθερωτικούς αγώνες και τους ποταμούς αίματος που έχυσαν οι Κρητικοί για να αποτινάξουν τον Τουρκικό ζυγό, αλλά επιπλέον ταλαιπωρεί καθημερινά χιλιάδες Κρητικούς, ιδίως τώρα με την καταπάτηση ιδιοκτησιακών τους δικαιωμάτων εξαιτίας της εγκατάστασης των αιολικών πάρκων.

Η Ελληνική Πολιτεία θα πρέπει επιτέλους να αναγνωρίσει και στην πράξη τις έννομες συνέπειες που παρήγαγε καθώς και τα εμπράγματα δικαιώματα που δημιούργησε η τότε Κρητική Πολιτεία και δη ο Κρητικός Αστικός Κώδικας (ίσχυε μέχρι το 1946), δίνοντας τέλος στην εκκρεμότητα του ιδιοκτησιακού καθεστώτος των δασικών και χορτολιβαδικών εκτάσεων. Έτσι ώστε να μην αντιμετωπίζονται οι πολίτες στην Κρήτη, σαν να τους απελευθέρωσαν οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις από τους Τούρκους.

Έτσι επίσης θα αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια αλλά και θα κλείσουν μια για πάντα τα όποια παράθυρα για διεκδικήσεις επί της Κρήτης, που άνοιξαν με τη Συνθήκη του Λονδίνου του 1913 αλλά και των Τούρκων για τις παρακείμενες της Κρήτης νησίδες. Αλλά και για να ενισχυθούν ακόμα περισσότερο οι ακατάλυτοι δεσμοί που ενώνουν την Κρήτη με την Ελλάδα.

Οι τοπικοί άρχοντες έχουν χρέος να τιμούν την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, τους αγώνες και την ιστορία αυτών που πολέμησαν και αγωνίστηκαν για να γίνει η Κρήτη αναπόσπαστο τμήμα της Ελληνικής Επικράτειας, με ουσιαστικές όμως πράξεις και όχι μόνο με την τυπική παρουσίας τους στις επετειακές εκδηλώσεις. Αυτό το χρωστούν στην Κρήτη και στους Κρητικούς που εκπροσωπούν.

Δημήτρης Καντηλιεράκης
dimkantilierakis@gmail.com