Εκκλησία και υποκρισία
του Τάσου Τέλλογλου 20/12/2010

Έγραψε και ο Σωτήρης Ξενάκης για την απόφαση της ιεραρχίας να καυτηριάσει ξαφνικά την ξένη κατοχή χάρη του ΔΝΤ χάρη στην οποία εξακολουθούν να πληρώνονται οι μισθοί της, τα λειτουργικά έξοδα των ναών πιθανόν και το χαρτί στο οποίο τυπώθηκε η σχετική απόφαση. Δεν νομίζω ότι αυτό είναι που κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση όσο η αναφορά της απόφασης της ιεραρχίας για εκμαυλισμό του ποιμνίου της από την καταναλωτική φρενίτιδα των τελευταίων χρόνων. Αυτή η φρενίτιδα πήγαινε χέρι-χέρι με την ίδια λογική από την ηγεσία της επί Χριστόδουλου. Αυτός ασφαλώς θα είχε ξιφουλκήσει κατά της «ξένης κατοχής» πολύ νωρίτερα καθώς είχε μία μεγαλύτερη ευαισθησία στην παρασιτική πλευρά της νεοελληνικής μας ταυτότητας.
Η ηγεσία της εκκλησίας δεν είναι διαφορετική από την υπόλοιπη χώρα για την οποία το ταμείο των Βρυξελλών ήταν επί χρόνια ένα βολικό ταμείο για κατανάλωση. Για να πληρώνονται δημοσιογράφοι, αυτοκίνητα της εκκλησίας, ανθρωπιστικές βοήθειες που σάπιζαν σε τελωνεία του Πειραιά και έξοδα εκπροσώπησης των «πρώτων» της εκκλησίας.
Δεν είναι μυστικό ότι η εκκλησία μετά το «κίνημα για τις ταυτότητες «ανέβηκε μαζί με τις δυνάμεις που δεν ήθελαν τον εκσυγχρονισμό της χώρας, με ο,τι αυτό θα σήμαινε για τα προνόμιά της, στην εξουσία το 2004 διαθέτοντας πλέον μία ολόκληρη σειρά «σφουγγοκωλάριων» σε πολλά υπουργεία αφού από το 2000 ως το 2004 είχε ευεργετηθεί με κονδύλια πολλών υπουργείων –και ειδικά του υπουργείου Εξωτερικών –για το «φιλανθρωπικό» της έργο. Το οτι μιλάει τώρα το βρίσκω βαθύτατα υποκριτικό.