Στην Ευρώπη των χιλίων προβλημάτων...

...... έλειπε ο πολιτικός οπορτουνισμός του Μίκη.
Όσες φορές ανακάτεψε την μουσική με την πολιτική το προϊόν ήταν,.... κουζίνα αλχημιστή.
Μια φορά δεν είπε: Αφήστε με κύριοι, είμαι μουσικός, έχω άποψη αλλά είμαι καλλιτέχνης.
Δύο πολιτικές ομάδες αντιστάθηκαν στην σωτηρία της χώρας: Οι ακροδεξιοί της Γερμανίας της Αυστρίας της Τσεχίας κλπ, και οι κομμουνιστές και υπόλοιποι ακροαριστεροί της Ελλάδας!!!!!!!!!!!
Όταν λοιπόν υπάρχει ταύτιση των άκρων οι οιωνοί δεν είναι καλοί..... για τα άκρα.
Όταν ο Χρουστσώφ τον αναζήτησε για να ηγηθεί της αποσταλινοποίησης της αριστεράς, δεν μπόρεσε.
Όταν τον κάλεσε ο Μητσοτάκης να ηγηθεί του αντιπασοκισμού,..... μπόρεσε.

Σαν μουσικός ήθελα (εγώ ο ανώνυμος Έλληνας) να βοηθήσει την ανάταση του φρονήματος του λαού.
Συμβάλλει στην πνιγμονή του.
Αχ τα στερνά.....