Είναι η εποχή των ελιών.

Είναι η συνάντηση των γενιών και της αρχικής οικογένειας.

Και έχουν τόσα να πουν, όσα χωρούν στη ζωή του καθενός μας επί ένα ολόκληρο χρόνο.

Ξαφνικά, λες και το κλαδί της ελιάς είναι θαυματουργό, οι ηλικιωμένοι αντρειεύονται γιατρεύονται και εξορμούν μόνο τα παιδιά τους να είναι δίπλα τους. Τα δικά τους παιδιά.

Και θα θυμηθούν τα πάντα. Και θα μνημονευθούν πεθαμένοι και θα αναζητηθούν εδικοί, και θα (δεν θα ) τα ακούσουν νυφογαμπροί, και συμπέθεροι, συγγενείς και φίλοι.

Το μεγαλείο όμως βρίσκεται στην πολιτική ανάλυση.

"Τα χωράφια και τα μάτια σας.

Από τη γης θα έλθει πάλι η ανάκαμψη."

Καλή δύναμη σ' όλους τους δουλευτές της ελιάς.