Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

Καλλιέργεια Λυκίσκου Για Τα Θηλυκά Άνθη
O λυκίσκος καλλιεργείται στη Γερμανία, Τσεχία κ.λπ. Ο λυκίσκος ως αρωματικό και όχι μόνο χρησιμοποιείται κυρίως στη ζυθοποιία. Οι ουσίες του λυκίσκου προσδίδουν το χαρακτηριστικό άρωμα, την πικρή γεύση και τον αφρό, ενώ συντελεί και στη συντήρηση της μπύρας. Ο λυκίσκος Ηumulus lupulus είναι πολυετές φυτό, που αναρριχάται με περιστροφές των αναπτυσσομένων κληματοειδών, χωρίς έλικες, βλαστών. Κάθε χρόνο ανανεώνεται όλο το υπέργειο τμήμα του με νέους βλαστούς που φθάνουν τα 5-6 μέτρα περιστρεφόμενοι στα στηρίγματα που του προσφέρονται, σχοινιά ή σύρματα. Στο έδαφος εκτός των γνησίων ριζών αναπτύσσει ριζώματα. Υπάρχουν αρσενικά φυτά που αναπτύσσουν τα άνθη τους σε ταξιανθίες βότρυος, ενώ τα θηλυκά φυτά σχηματίζουν κιτρινοπράσινους κώνους (στρόβιλοι). Οι ποσότητες λυκίσκου που φέρονται στο εμπόριο προέρχονται από καλλιέργειες θηλυκών φυτών. Τα φύλλα των κώνων φέρουν αδενώδεις τρίχες που περιέχουν μεταξύ των άλλων ρητινώδεις ουσίες με πικρή γεύση και παράγωγά τους και πτητικά έλαια που προσδίδουν το χαρακτηριστικό πικρό άρωμα στο λυκίσκο και τη μπύρα. Υπάρχουν πάρα πολλές εμπορικές ποικιλίες λυκίσκου, οι οποίες χαρακτηρίζονται από την περιεκτικότητα σε πτητικό έλαιο και οξέα, από την εποχή ωρίμανσης (όψιμη, μεσοπρώιμη, όψιμη), την παραγωγικότητα και το μήκος του κώνου. Ο λυκίσκος είναι από τα πιο ταχυφυή φυτά. Μέσα σε λίγους μήνες μπορεί και αναπτύσσει τεράστια φυτική μάζα, γι' αυτό είναι πολύ απαιτητικό φυτό σε φως, θρεπτικά συστατικά και νερό. Ο λυκίσκος προτιμά τα βαθιά, πολύ πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, ελαφρά εδάφη, ενώ ανέχεται ευρέα όρια pH, από 6 μέχρι 8.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου