Πόσοι ασχολούνται .... για το.... καλό του λαδιού;
Τα ψάρια και το... λάδι.
Η κρίση και ιδιαιτέρως η κάμψη της εγχώριας ζήτησης, όπως και η παρεπόμενη ύφεση της οικονομικής δραστηριότητας, έστρεψαν τους περισσότερους των Ελλήνων παραγωγών στις αγορές του εξωτερικού.
Κατά τα φαινόμενα, η κινητοποίηση, που η ανάγκη την έφερε, αποδίδει.
Τα επίσημα στατιστικά στοιχεία επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές.
Ορισμένοι κλάδοι μάλιστα εμφανίζουν μοναδική πρόοδο. Όπως αυτός των ιχθυοκαλλιεργειών, που με τα χρόνια απέκτησε πλεονέκτημα και κατέκτησε ζηλευτή θέση σε όλο τον κόσμο.
Οι ελληνικές ιχθυοκαλλιέργειες κατέχουν σχεδόν το 50% της παγκόσμιας αγοράς τσιπούρας και λαβρακίου και στο πρώτο τρίμηνο του 2011 οι πωλήσεις και τα κέρδη έχουν εκτιναχθεί στα ύψη.
Στον αντίποδα, εντυπωσιάζει το γεγονός ότι το ελαιόλαδο, κατ' εξοχήν εξαγώγιμο ελληνικό προϊόν, δεν βρίσκει το δρόμο για τη διεθνή αγορά.
Αυτή ακριβώς η αντίφαση ανάμεσα στα ψάρια και το λάδι φανερώνει και το ελληνικό πρόβλημα.
Όπου τοποθετήθηκαν καινούργια χρήματα, χωρίς τις παραμορφωτικές επιδοτήσεις, που επιβραβεύουν την ραθυμία και τις απάτες, η ελληνική παραγωγή βρήκε διεξόδους.
Από αυτή την άποψη, η κρίση μπορεί να αποδειχθεί αναγεννητική, τόσο για τις πεποιθήσεις και τις αντιλήψεις όσο και για την απαιτούμενη παραγωγική στροφή.
Μόνο αυτή, τελικώς, θα μας σώσει και τίποτε άλλο.
Το βήμα.

Υ.Γ: Κανείς δεν ακούει κανείς δεν πειθαρχεί. Χύμα καταστάσεις χύμα και το λάδι.
Χύμα άνθρωποι στην διαχείριση χυλός το αποτέλεσμα
Εμείς όμως φτιάξαμε δημόσιες υπηρεσίες για όλα. Και τόσες πολλές με τόσα πτυχία....
Δεν υπήρξε όμως ο ηγέτης εκείνος που θα είχε τα κότσια να πει:
Αυτό θα γίνει. Θα το κάνεις εσύ. Θα το κάνεις με αυτό τον τρόπο.
Όταν η ομάδα δεν αισθάνεται στιβαρή την καθοδήγηση, μη πιστεύοντας στην επιβίωση, καταστρέφει και καταστρέφεται.