Φεύγουν τα καλύτερα παιδιά...

Η μεγαλύτερη απώλεια δεν θα είναι τα δισεκατομμύρια που θα δώσουμε κι οι επιχειρήσεις που θα ξεπουλήσουμε. Η μεγαλύτερη ζημιά αυτής της χώρας θα είναι τα χαμένα της παιδιά. Παιδιά νέα, γεμάτα ζωντάνια, παιδιά ικανά να στύψουν τον ήλιο. Τα ίδια έπαθε αυτή η χώρα και τότε με τον εμφύλιο. Έχασε τους καλύτερους γιους της. Άλλοι βρέθηκαν στο χώμα κι άλλοι χάθηκαν για πάντα αναζητώντας την τύχη τους σε άλλες χώρες.Κι έπειτα; Εμείς με ποιους θα μείνουμε; Αν οι ικανότεροι φύγουν έξω, πως θα μπορέσουν οι πιο αδύναμοι να σηκώσουν το βάρος; Πως θα μπορέσουν να σηκώσουν τα μάτια τους για να αντικρίσουν και πάλι τη ζωή με θάρρος;
«...μάνα μου Ελλάς, που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς».
Όταν άκουσα πρώτη φορά τους στίχους, αυτοί μου φάνηκαν σκληροί και άδικοι. Και να που φτάνει το πλήρωμα του χρόνου για να γευτούμε κι εμείς μία πικρή αλήθεια. Όπως την γεύτηκαν στο παρελθόν οι πρόγονοί μας.Ποιοι θα μείνουμε πίσω, αδέλφια; Ή καλύτερα με ποιους; Με εκείνους που μας έφεραν μέχρις εδώ, με εκείνους που κέρδισαν από το βούλιαγμα της χώρας; Με εκείνους που έκτισαν τις περιουσίες τους πάνω στα συντρίμμια;
Πηγή:Θ Μαυρίδης