Κυριακή 7 Αυγούστου 2011



Μεγάλη δαπάνη μεγάλη υπεραξία.


Ασφαλώς η περίοδος των παχέων αγελάδων πέρασε. Η Πολυρρήνια, με τα βαριά μεγάλα ονόματα της, (ξ)έμεινε στα αζήτητα των σχεδιασμών των έργων που εντάχθηκαν στα πλαίσια στήριξης.

Τι με νοιάζει αν κάποιος έδινε χρήματα για τον Κισαμικό,(προσοχή,όχι στον,αλλά για τον...) και τον α ή β παρακοιμώμενο ;

Με ενδιαφέρει που κανείς δεν έβαλε μια πέτρα πάνω στην άλλη σε ένα τόπο με τόσο μυστήριο και τόση υπομονή!!!

Και πήγε περίπατο η σύνδεση της με τις Λουσακιές που τώρα γίνεται από ατραπούς και όχι δρόμο.

Και πήγε ο χρόνος στον αιώνα τον άπαντα και ο ποιητής με τη φλογέρα του προσπαθεί να εξευμενίσει την ιστορία.

Θέλησαν, να μείνει έτσι η Πολυρρήνια;

Θέλησαν, να μείνουν οι επιγραφές τοίχοι και τα αγάλματα αόμματα;

Ναι δυστυχώς.

Και όμως η τούμπα της Πολυρρήνιας καρτερεί κάποιο θάμα.

Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη; Ποιος την αποστολή; Ο Δήμος;

Η ενόραση του είναι για το παρελθόν και όχι για το μέλλον. Προβλέπουν σωστά το παρελθόν γιατί το μέλλον έχει πολιτικό κόστος από τους πελάτες.

Έστω, λοιπόν μια πρώτη κίνηση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου