Προς τον κόσμο της Δημοκρατικής Παράταξης.

Προς την Πρωτοβουλία Χανίων για τους 58.

Ήταν μέσα του Ιουλίου πέρυσι όταν τρεις φίλοι είπαμε να δούμε τι γίνεται με την άστεγη πολιτική μας υπόληψη, αμέσως μετά την εκλογή οργάνων του ΠΑΣΟΚ, απ’ όπου συνειδητά απείχαμε διαβλέποντας την χαοτική εξέλιξη. Οι τρείς γίναμε γρήγορα οκτώ. Άτομα από ετερογενείς πολιτικούς χώρους, με κάποιους είχαμε συγκλίνει στο παρελθόν κάτω από το εκσυγχρονιστικό όραμα, αλλά όχι  μοντέλο, του Κ Σημίτη.(95-96).

Είκοσι σχεδόν χρόνια μετά, πιο σκληρή πραγματικότητα, αλλά ίδια ανάγκη διασταύρωσε τις ανησυχίες μας που γέννησαν την «πρωτοβουλία Χανίων για την κίνηση των 58» η πρώτη πανελλαδικά σαν μια μικρή συμβολή στην συνέχιση της παράδοσης των Χανίων να βρίσκονται πάντα στην αιχμή της πολιτικής αισθητικής.

Και πήραμε τους δρόμους, κάναμε δυο συγκεντρώσεις ευάριθμες και ευπρόσωπες στα Χανιά, και μια στην Κίσαμο.

Και αφουγκραστήκαμε την αγωνία του κόσμου της Δημοκρατικής παράταξης (που είναι και προοδευτικός & κεντροαριστερός και δεν χρειάζεται τους επιθετικούς αυτούς προσδιορισμούς) για κάτι το νέο το σύγχρονο το θεσμικά άρτιο το καθαρό και το προοπτικό.

Και προσήλθαν νέοι και τι νέοι. Νέοι με δύναμη με ορμή καταμετρημένοι σε αυτοδιοικητικούς  επιμελητηριακούς αγώνες. Νέοι με άποψη και αντοχή. Και προσήλθε και η «πιεσμένη» πολιτικά γενιά των 50+.

Αυτά ήταν τα κίνητρα και τα επιτεύγματα μας που έδειχναν μια εικόνα με προοπτική.

Στο εσωτερικό της η κίνηση πάλευε δυνατά… Εκείνοι, οι μαθημένοι στον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, περίμεναν την από πάνω, τους από πάνω για τα πάντα. Εθισμός σε μια στάση υπομονής και αναμονής κατάλληλης για άλλες εποχές …και όχι βέβαια για την εποχή της ταχύτητας του φωτός. Μα για το πανελλαδικό κείμενο που δέησε και βγήκε τον Οκτώβρη, μα για το οργανωτικό και κυρίως για το πολιτικό : Δεν είμαστε κόμμα. Είμαστε ομπρέλα, ή Ελιά τύπου Ιταλίας (και οι 58 ήθελαν τους Ιταλούς τους) ή ρεύμα γνώμης. ..

 Εμείς αρκετοί, θέλαμε την αντίστροφη ώσμωση των πάνω από τους κάτω. Κάποιοι από εμάς ήθελαν εξ’ αρχής ίδρυση πολιτικού φορέα, διάδοχου του ΠΑΣΟΚ & της ΔΗΜΑΡ, χωρίς προαπαιτούμενη  την διάλυση τους. Θέλαμε την πολιτική και οργανωτική αυτοτέλεια του εγχειρήματος χωρίς τα δεκανίκια, τις παθογένειες των υπαρκτών στυγνών και στεγνών μηχανισμών τους. Θέλαμε σμίλευση πολιτικών θέσεων ως προωθητήρια δύναμη αντί της ευτελούς εύνοιας των ΜΜΕ.

Θέλαμε, εγώ πρότεινα, να εγγυηθούμε όλοι μαζί το χρέος του ΠΑΣΟΚ απέναντι στον Ελληνικό λαό.

 Πολιτική όμως σημαίνει χρόνος που αφιερώνεται αυτοσκοπικά. Οι ερασιτεχνισμοί μπορούν να δίδουν το εναρκτήριο λάκτισμα, μα τίποτα άλλο. Ειπώθηκε η φράση: Χρειαζόμαστε πολιτικούς για τη δουλειά….. Και εν τέλει είναι αλήθεια στην κυνικότητα  του. Να γιατί «έρχεται», ο λαός στην ανάγκη των πολιτικών ελίτ.

Εμείς λοιπόν, μια ομάδα στα Χανιά, με ανησυχίες με εκτιμήσεις με σχετική εγκυρότητα αλλά χωρίς τον απεριόριστο χρόνο φιλοδοξήσαμε να ξεκινήσει κάτι για να το παραδώσουμε καθαρμένο και ισχυρό σε νέους και πολιτικούς. Αυτοί στην Αθήνα το ίδιο.  Η πνευματική παραγωγή η έκρηξη έκδοσης βιβλίων και κειμένων από το Νοέμβριο και μετά  δεν είχε το αντίκρισμα της στο θαρραλέο επόμενο βήμα.. Βήμα που κόντυνε μετά την φοβική υπαναχώρηση  της ΔΗΜΑΡ (για δεύτερη φορά σε 6 μήνες ..προς δόξα μιας άλλης μετριότατης ελίτ). Έτσι δεν επιτεύχθηκε η : ίδρυση πολιτικού φορέα πολιτικών θέσεων και θεσμικής θωράκισης της Δημοκρατίας μας  και αστικής αναδιοργάνωσης της χώρας και διευθέτησης του πολιτικού χρόνο της σε χρόνο, επιτέλους Ευρώπης.

Τα ναι μεν αλλά, βρίσκονται στα κατάστιχα της ψυχολογίας. Οι τομές, στους δέλτους της ιστορίας.

Μα τόσο δύσκολο ήταν με ρωτά ο κόσμος Όσο εύκολο είναι για ένα ηγέτη.

Ποτέ δεν μάθαμε την σύνθεση της εκκλησίας του Δήμου στην αρχαία Αθήνα… μόνο τον Περικλή της.

Ποτέ δεν μάθαμε την σύνθεση της συγκλήτου παρά μόνο τον Καίσαρα (άντε και τον Πόρκιο που αυτοκτόνησε βλέποντας την Δημοκρατία να φαλκιδεύεται).

Μόνο τους πάπες και τους πατριάρχες των συνόδων..κοκ.

Καλώς ή κακώς αργήσαμε νομίζοντας ότι αρκούν οι προθέσεις.

Με την ευθύνη του ενός μέλους της 15 μελούς επιτροπής των Χανίων ζητώ από τους φίλους να παραμείνουν κριτικοί αποδέκτες πολιτικών προτάσεων, ζητώ αν μου επιτρέπεται, να διαφυλάξουμε σε ζεστό μέρος το όραμα της Δημοκρατικής Παράταξης  που έρχεται από τους σοσιαλιστές του Καλλέργη, τους Φιλελευθέρους του Βενιζέλου τους ανένδοτους του 60-66 και το μεταπολιτευτικό όραμα, για να πάει μακριά.

Ελπίδα για εκ νέου συνάντηση θα υπάρξει γιατί θα υπάρξει η αναγκαιότητα της Παράταξης του Δημοκρατικού λόγου.  

                                      

  06032014                                                                             

  Γιάννης Φωτάκης