Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2016

Τα ανείπωτα...
Πολλά είναι τα ανείπωτα που λέγονται μεταξύ των ανθρώπων..
Λέγονται πάνω στο μεθύσι...
Λέγονται πάνω στο πάθος..
Λέγονται στο σκοτάδι στη σκοτοδίνη..
Λέγονται στον ενθουσιασμό...στον πόνο στον οίκτο στον αποχωρισμό.. στην αναχώρηση.
Λέγονται μεταξύ εχθρών μεταξύ εραστών μεταξύ φίλων άφιλων..
Λέγονται ...και στον παπά πνευματικό τάχα...
Μα λέγονται και στο βοριά...τα ανείπωτα έπεα..
Ποτέ τ ανείπωτα δε λέγονται..σε νηφάλια κατάσταση.
Τ' ανείπωτα αν δεν είναι του Ζερβουδάκη..τα ρίχνεις στη φωτιά των ημερών.
Δεν συγχωρείς αλλά μετράς το ανάστημα. Τόσο μεγαλύτερο όσο τ ανείπωτα είναι φαιδρά..
Δεν μετανιώνεις μα και δεν φτύνεις... τ ανείπωτα αν στα πε εδικός δεν είναι του πεταματού..   στο σεντούκι  της ψυχής το τρίσβαθο, χώρος θα υπάρχει.
Και κάποτε γίνονται μαχαίρια.δίκοπα. .. μα θα είναι αργά.
 Είναι πάντα αργά όταν το βόλι φύγει...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου