Αλλάξτε πολιτική τώρα. Βυθιζόμαστε!

Γρηγόρης Νικολόπουλος
Ημ/νία: 09:43 - 17 Αυγ 2010

Η εκτίναξη του spread των ελληνικών ομολόγων στο επίπεδο των 853 μονάδων είναι μια απόδειξη οτι δυστυχώς η κρίση δεν έχει ξεπεραστεί. Οι αγορές δεν είναι πρόθυμες να δανείσουν την ελληνική οικονομία διότι θεωρούν οτι έχει ακόμη πολύ μεγάλο ρίσκο και αποτιμούν αυτό το ρίσκο στα επιτόκια δανεισμού που επιβαρρύνονται με το τεράστιο αυτό spread.
Αυτό με λίγα λόγια σημαίνει οτι η ελληνική οικονομία θα συνεχίσει να αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα ρευστότητας και μπορεί μεν το δημόσιο να χρησιμοποιεί τα χρήματα του μηχανισμού στήριξης για να ξεπληρώνει τις υποχρεώσεις του απο τα ομόλογα που λήγουν, όμως ο ιδιωτικός τομέας μπαίνει σε ενα νέο, πολύ χειρότερο κύκλο ασφυξίας απο αυτόν που είχαμε περάσει την άνοιξη. Καθώς το spread ανεβαίνει οι ελληνικές τράπεζες δεν μπορούν να βρούν χρηματοδότηση απο το διεθνές τραπεζικό σύστημα. Συνεπώς δεν έχουν χρήματα για να δανείσουν τις ελληνικές επιχειρήσεις και τους καταναλωτές. Η ασφυξία λοιπόν της αγοράς θα μεγαλώσει και τα προβλήματα ρευστότητας θα αυξηθούν αντί να υποχωρήσουν όπως ορισμένοι υπεραισιόδοξοι – μέλη της κυβέρνησης και οχι μόνο – πίστευαν.
Η έλλειψη ρευστότητας είναι αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο πρόβλημα των ελληνικών επιχειρήσεων, ενα πρόβλημα που μεταφέρεται αυτομάτως μέσω της αγοράς προιόντων και υπηρεσιών, αλλά και μέσω της αγοράς εργασίας στους καταναλωτές. Το πρώτο σύμπτωμα αυτού του θανάσιμου οικονομικά προβλήματος είναι η αναβολή των πληρωμών μέσω της επιμήκυνσης της διάρκεια των μεταχρονολογημένων επιταγών. Σήμερα υπάρχουν επιχειρήσεις που πληρώνονται με επιταγές μεταχρονολογημένες απο 9 μέχρι και πάνω απο 12 μήνες. Οι ίδιες καλούνται λοιπόν να χρηματοδοτήσουν τη λειτουργία τους μέχρι να εισπράξουν, αφού οι τράπεζες δεν δίνουν δάνεια. Πόσες επιχειρήσεις έχουν δυνατότητα να λειτουργήσουν έτσι και για πόσο καιρό; Πολύ λίγες. Πολλές έχουν βάλει λουκέτο και ακόμη περισσότερες αντιμετωπίζουν την απειλή του κλεισίματος στους επόμενους μήνες. Τα λουκέτα σημαίνουν απολύσεις και ενργάι και επιτείνουν το πρόβλημα της ρευστότητας για τις υπόλοιπες επιχειρήσεις αφού αυτοί που κλείνουν αφήνουν χρέη στους υπόλοιπους που μένουν.
Έχουμε μπει δυστυχώς σε ενα πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα κύκλο ασφυξίας απο τον οποίο δεν πρόκειται να βγούμε αν δεν μειωθεί το spread και αν οι ξένοι επενδυτές δεν αποφασίσουν να μας ξαναδανείσουν. Όμως για να γίνει αυτό θα πρέπει η ελληνική κυβέρνηση να αποδείξει οτι τα πράγματα βελτιώνονται και οτι η οικονομία μπαίνει σε κύκλο ανάπτυξης. Κάτι τέτοιο δεν είναι ορατό. Μπορεί η κυβέρνηση να μειώνει το έλλειμμα μη πληρώνοντας τις υποχρεώσεις της όμως αυτό βαθαίνει την ύφεση. Και καθώς το ΑΕΠ μειώνεται με ρυθμό 4% θα πρέπει το έλλειμμα να μειωθεί με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα ώστε ο δείκτης Έλλειμμα προς ΑΕΠ να βελτιωθεί. Ακόμη χειρότερα είναι τα πράγματα στον δείκτη Χρέος προς ΑΕΠ αφού το χρέος αυξάνεται και το ΑΕΠ μειώνεται. Και αυτοί είναι οι δείκτες που εξετάζουν οι ξένοι επενδυτές για να κρίνουν αν θα μας δανείσουν ή όχι. Όπως πάνε αυτοί οι δείκτες σήμερα, θα πρέπει να ξεχάσουμε τη χρηματοδότηση απο τις αγορές για πολύ καιρό ακόμη. Για να γλυτώσουμε απο αυτόν τον θανάσιμο κύκλο της ασφυξίας ελλείψει ρευστότητας πρέπει να περάσουμε αυτομάτως σε ανάπτυξη και αυτό δεν μπορεί να γίνει με τους φορολογικούς συντελεστές να αυξάνονται. Ο κ. Παπακωνσταντίνου ακολουθεί τη λάθος συνταγή για την οικονομία, μια συνταγή την οποία μπορεί να του την έχουν επιβάλει οι ξένοι ελεγκτές της τρόικας αλλά είναι καταστροφική για την χώρα. Αντί να αυξάνει τη φορολογική επιβάρρυνση θα έπρπεπε να τη μειώνει για να πάρει μπρος η κατανάλωση και να επιταχυνθεί η ανάπτυξη. Και πώς θα μαζέψει τα χρήματα για να κλείσει το δημόσιο έλλειμμα; θα αναρωτηθούν ορισμένοι.
Δυο λύσεις έχει: Να μειώσει τις δημόσιες δαπάνες περισσότερο και να εξασφαλίσει μέσω της σωστής λειτουργίας των εισπρακτικών μηχανισμών την είσπραξη των φόρων. Αυτό που κάνει σήμερα με την αύξηση των φόρων χωρίς να έχει τους μηχανισμούς είσπραξης είναι να επιβαρρύνει μέχρι ασφυξίας τους εντάξει φορολογούμενους, αυτούς δηλαδή που πληρώνουν και να αυξάνει το μαύρο χρήμα που εισπράττουν αυτοί που δεν αποδίδουν τους αυξημένους φόρους. Εαν δε, μέσα στον πανικό του για να μαζέψει φόρους, επιτεθεί ξανά στην περιουσία, θα υπάρξει νέο κύμα φυγής κεφαλαίων στο εξωτερικό το οποίο θα διαλύσει το ήδη κλωνισμένο τραπεζικό σύστημα με ανυπολόγιστες συνέπειες για τον τόπο.
Αν συνεχίσουμε έτσι, να ακολουθούμε αυτή την φορομπηχτική πολιτική, θα οδηγούμαστε σε ολοένα και βαθύτερο αδιέξοδο, μέχρι τελικής πτώσεως (που δεν θα αργήσει πολύ ακόμη).