Το ύφος σαν άλλοθι
Tου Παντελη Μπουκαλα
Ωστε λοιπόν στο ΠΑΣΟΚ δυσφορούν με τα λόγια και τα έργα του κ. Πάγκαλου. Ωστε κάποιοι υπουργοί δυσανασχέτησαν με τον αντιπρόεδρο. Τους ενοχλεί λέει το στυλ του. Από την άλλη πλευρά όμως, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος χρησιμοποιεί το στυλ του κ. Πάγκαλου σαν άλλοθί του. «Ο αντιπρόεδρος έχει τον δικό του τρόπο να εκφράζεται», μας λέει ο κ. Πεταλωτής, άρα (αυτό δεν το λέει ευθέως, μας αφήνει να το καταλάβουμε μόνοι μας) δικαιούται να πει και μια κουβέντα παραπάνω βρε αδερφέ, οπότε εμείς σαν ακροατές του δεν πρέπει να τον ξεσυνεριζόμαστε, αλλά να δίνουμε τόπο στην οργή.
Μάλιστα. Πρέπει δηλαδή να πιστέψουμε ότι το όλον ζήτημα είναι στυλιστικό, υπάγεται στην αρμοδιότητα της αισθητικής, της υφολογίας ή της φιλολογίας εν γένει. Στο εξής, και αν θέλουμε να συμβάλουμε στην ανάπτυξη των γραμμάτων στον τόπο μας, πρέπει να αναζητούμε τα παγκαλολογικά στοιχεία των αντιπροεδρικών δηλώσεων και συνεντεύξεων, όπως παλιά, στο σχολείο, αναζητούσαμε τα καλολογικά, και να μη δίνουμε ιδιαίτερη αξία στο πολιτικό τους νόημα και στην ιδεολογική τους απόχρωση. Αυτό το τέχνασμα λοιπόν, το «στρίβειν διά του στυλ και απαλλάσσειν διά του ύφους», δεν χρησιμοποιείται τώρα για πρώτη φορά από το ΠΑΣΟΚ. Και τον καιρό που ο μακαρίτης ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος εξαπέλυε τις αθυρόστομες επιθέσεις του στη Βουλή ή την τηλεόραση, το επίσημο ΠΑΣΟΚ, το σοβαροφανές δηλαδή, έδινε την εξήγηση ότι «ο Βαγγέλης έχει τον δικό του τρόπο να εκφράζεται». Από τους «ξεγάνωτους τενεκέδες» που εκτοξεύονταν στο τελευταίο τέταρτο του 20ού αιώνα στους «κοπρίτες» και τα «ζώα» της πρώτης δεκαετίας του 21ου, όλα πιστοποιούν ότι, αλλάζουν - δεν αλλάζουν οι χιλιετίες, η βαριά παράδοση της ρητορικής του λαϊκισμού έχει άξιους συνεχιστές· στην περίπτωση μάλιστα του κ. Πάγκαλου ο λαϊκισμός επιχειρεί να εμφανιστεί και σαν λόγιος και περισπούδαστος.
Το «προσωπικό στυλ», πάντως, δεν χρησιμοποιείται αποκλειστικά από το ΠΑΣΟΚ σαν τεκμήριο αθωότητας όσων μελών του δρέπουν τις δάφνες της αμετροέπειάς τους. Και ο κ. Γιακουμάτος της Ν. Δ. «έχει τον δικό του τρόπο να εκφράζεται», και ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας και Κεντρικότατης Τηλεόρασης Π. Ψωμιάδης επίσης, και στον χώρο της αδιαλείπτως πολιτευομένης Εκκλησίας ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης ή ο άγιος Πειραιώς. Σε κάθε περίπτωση, το ζήτημα δεν είναι αν κάποιοι δημόσιοι ρήτορες αδιαφορούν για τη «γλωσσική ορθότητα», παίζοντας ενδεχομένως το παιχνίδι της πρόκλησης που αποφέρει σίγουρη τηλεοπτική φήμη, αλλά ποιες ιδέες υπηρετούν με τα «αντισυμβατικά» λεγόμενά τους και με τον υποτιθέμενο αυθορμητισμό τους. Ειδικά όσον αφορά τον κ. Πάγκαλο, τις απαξιωτικές αντιλήψεις του για το Δημόσιο τις συμμερίζεται σύμπασα η ηγεσία της κυβέρνησης· «με τον δικό της τρόπο» βέβαια, τον διπλωματικότερο και σχεδόν χαμογελαστό.

Ασφαλώς διαφεύγει το ύφος της Λιάνας και το υφάκι του ηθοποιού Δήμαρχου και αρσημπαρίστα επίσης.
Ξεγελά όλους το μόνιμο χαμόγελο της Ντόρας και βεβαίως και το σοφιστικέ ανφάς του Αλέξη.
Είδατε κανένα φιλόσοφο να ομιλεί με τη γλώσσα του σώματος;
Άρα...
ΙΦ