Απάντηση σε κείμενα των Ν.Οριζόντων.
Κύριε Δντή στη δέκατη σελίδα του φύλλου της 2ας Νοεμβρίου φιλοξενούνται δυο κείμενα εξόχως πολιτικά αλλά και με μεγάλη δόση αλαζονικού παραταξιακού μικρομεγαλισμού.
Να μου επιτρέψετε παρακαλώ μια απάντηση καθώς η ολοκληρωμένη ενημέρωση περιλαμβάνει και τον αντίλογο.
Στην κυρία πρώτα που απευθύνει "ανοικτή επιστολή" προς τον Π.τ Δημοκρατίας με ύφος εισαγγελέα της ιστορίας, αλλά και μέντορα της καθ' ημάς αριστεράς.
Του αφαιρεί το δικαίωμα να νουθετεί να αντιδρά να συλλογίζεται να εκνευρίζεται και τέλος τον ταυτίζει με την κομματική σκοπιμότητα, που ζει και βασιλεύει στη χώρα.
Του ζητά να μην υπάρχει!!!!
Τον καθιστά μέρος του προβλήματος αν, και εκ του Συντάγματος είναι, και ορθά , μέρος και παράγων της λύσης των προβλημάτων που προκύπτουν.
Γαία πυρί μειχθήτω.(γιατί έτσι συμφέρει).
Η κυρία Κρέτση, δίκην ανακριτή, του λέγει προστακτικά, ειρωνικά,επιβλητικά και ολίγον στρατιωτικά : "αφήστε τις μεγαλοστομίες (μόνο για μένα) και ολοκληρώστε την θητεία σας ως κομπάρσος...κλπ".
Πράγματι είναι αγωνιστές όσοι διαμαρτύρονται. Αλλά είναι αγωνιστές με συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα, με βούτυρο στο ψωμί τους, και αν δεν έχουν ψωμί είναι γιατί το επέλεξαν,να το α(ε)παιτούν από το κράτος πατερούλη, και τους φόρους των άλλων που πληρώνουν...
Είναι οι γνωστοί άγνωστοι δικαιωματούχοι της αιώνιας εφηβείας... της χώρας που κατάντησαν ....της φαιδράς πορτοκαλέας καθώς υπήρξε ιδεολογικά, επιβολή τους στη λογική της χώρας.
Ο Πρόεδρος όταν αγωνίσθηκε, στην κατοχή και στη χούντα, δεν είχε κανένα δικαίωμα κανένα διαδίκτυο καμία συλλογικότητα καμία στρατευμένη δικηγορία να τον στηρίζει συστηματικά και εργολαβικά, τάχα κατά του συστήματος.
Οι συλλογικότητες,νεότερη απο τα διαχρονικά αυτά εφευρήματα της καθ' ημάς κλπ, είναι για να πιστοποιούν ότι δεν είναι η προσωπικότητα παραγωγός της ιστορικής εξέλιξης αλλά η μάζα. Αυτή είναι μια τεράστια διαφορά και αν μας επιτρέπετε μπορούμε να την υπερασπιζόμαστε.
Ποιας συλλογικότητας υπερασπιστής υπήρξε ο Σωκράτης;
Όταν ο Βενιζέλος στην πλατεία Συντάγματος το 1909, μόνος, ξένος και μη πρωθυπουργός συγκρουόταν με την μάζα που απαιτούσε αναθεωρητική βουλή αυτός αντέτεινε: "Συντακτική είπον" και το πλήθος σιώπησε γιατί αναγνώρισε τον ηγέτη του που θα τον οδηγούσε στα πεπρωμένα του...
Ταυτίσθηκε μαζί του παύοντας να είναι μάζα...
Σας λέγω επιπλέον ότι τα τεντωμένα δάκτυλα μπορεί να τα εξαπολύουν από καθέδρας μόνο άτομα θορυβοποιά και ματαιόδοξα και πάντως καταδικασμένα από τη λαϊκή ψήφο και ανοχή.
Ασφαλώς ο ΠτΔ δεν είναι υπεράνω κριτικής. Δεν ξεχνούμε,όμως, ότι ήταν ο Υπουργός Εξωτερικών του Αντρέα και χειρίσθηκε την κρίση του 1987.Ασφαλώς δεν χρειάζεται υπερασπιστές Σίγουρα έχει τιμηθεί από την αποδοχή της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού και της Βουλής των Ελλήνων. Αυτό ακριβώς είναι το μέγα κίνητρο,για να πληγεί η ίδια η ψυχή της Ελληνικής Δημοκρατίας ως πολίτευμα.
Αλλά αυτή η χώρα δεν υποκύπτει σε θορυβοποιούς Και έχει τους υπερασπιστές της, ήρεμους αλλά πολλούς. Θα παραμείνει δε ζωντανή σε πείσμα των λιγόψυχων αρκεί μόνο να εκσυγχρονιστεί . Και τώρα είναι η ώρα.
Για το επόμενο κείμενο του Φώτη, επιπλέον των παραπάνω,καθώς και εδώ περισσεύει η προστακτική (ξεριζώστε,φύγετε..) λες και λαμβάνουν γραμμή από το ίδιο κέντρο, του Μίκη του Μανώλη του Αλέξη του Αλέκου κοκ,
Δυο μόνο κουβέντες επιπλέον: Όλα τα προβλήματα στη Δημοκρατία λύνονται με εκλογές. Οι πόθοι οι αξίες οι επιλογές έχουν μόνο ένα τρόπο να εκφραστούν, με εκλογές.( και φυσικά δεν εννοούμε τύπου πανεπιστημίου ή καταλήψεων..).
Πότεόμως η καθ΄ημάς αριστερά με την διαρκή ρομφαία στα χείλη, άρθρωσε ένα εκσυγχρονιστικό ή παιδευτικό λόγο. Πότε ζήτησε μη διορισμούς, πότε ζήτησε μη μονιμοποιήσεις, μη αυξήσεις, πότε ζήτησε αύξηση παραγωγικότητας, πότε ζήτησε αύξηση της ανταγωνιστικότητας, πότε ζήτησε μείωση αποδοχών ή αξιολόγηση υπηρεσιών και γνώσεων. Πότε ζήτησε αναδιάρθρωση των επιδοτήσεων με βάση την παραγωγή και όχι το κεφάλι, πότε νουθέτησε τον κόσμο στην κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής προοπτικής ή δεν διακρίνεται, νομίζετε, ο διάχυτος αριστερός εθνικισμός.... που σπιθίζει αλλά ..ξεσπιθίζει...
Και να σας είναι γνωστό ότι είμαστε και μεις αγανακτισμένοι, από την άλλη πλευρά όμως. Διότι πληρώνοντας βαρύ φορολογικό και μισθολογικό τίμημα, με αυξανόμενο χρόνο εργασίας, απαιτούμε, τον πλήρη εκσυγχρονισμό της Ελληνικής οικονομίας. Της δομής του κράτους του παραγωγικού ιστού το πλήρες άνοιγμα των επαγγελμάτων την συν ευθύνη στην φορολογική πρακτική. Δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα μετά από τριάντα χρόνια στην Ευρώπη να φέρνει την οσμή της ανατολής και της υποκουλτούρας.
Μας κατατάσσουν στις Δυτικές Δημοκρατίες. Είμαστε;
Μόνο εξάψεις και ιδιαιτερότητες είμαστε και δικαιολογίες. Να τις ξεπεράσουμε, να βρούμε τους άξιους τους καλύτερους μας για εκπροσώπους να απαιτήσουμε κανόνες και θεσμούς. Να τραβήξουμε την χώρα από την λούμπεν λογική του έξω- αριστερού κορπορατισμού.
Θα γίνει και αυτό γιατί, όλοι οι μύθοι έχουν και ένα τέλος. Αρκεί να μην αργήσει άλλο.
Γιάννης Φωτάκης