Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

"Να γίνει πλατεία Ταχρίρ, η πλατεία Συντάγματος".
Μας έλεγε εξουθενωμένος από την συγκίνηση ο κ. Αλαβάνος.
Να γίνει ναι ή όχι κύριε Αλαβάνε;
Αλλά βέβαια ποιος το θυμάται και κυρίως ποιος το καταλογίζει στο κ Αλαβάνο, το όνειδος τούτο; Ποιος Λάκης θα το παίζει επί εβδομάδες στα τσαντίρια ποιοι αναλυτές θα τον ισοπεδώσουν;
Στη Συρία, δεν μας λέει με ποιον είναι,προφανώς μη ελέγχοντας τις εξελίξεις....;
Όταν οι αγέρηδες βγουν από το ασκί πίσω δεν γυρίζουν, το ξέρετε; Τα μεγάλα λόγια τα περισπούδαστα, δεν είναι τίποτα άλλο παρά τα ξενέρωτα και ανέραστα δειλινά σπουδαίων,πλην, γερόντων.(ομοίως Μανώλης Μίκης Κώστας κοκ).
Το δικό τους δείλη, στην κοινωνία,αμ δε.
Η κοινωνία αγωνίζεται και για την χειραφέτηση της για να γίνει μια πραγματική δυτική κοινωνία εις πείσμα των ανατολικόστροφων συντρόφων (στην πείνα).
Όλοι αυτοί που έχοντας γλείψει μέχρι αηδίας το σύστημα για μια έδρα (στη Βουλή ή στο ΑΕΙ αδιάφορο...) σπέρμουν ιδεοληψίες, σενάρια, συνωμοσίες και αρμαγεδδόνες για να δικαιολογήσουν την προσωπική τους ήττα.
Ο ένας ξεχασμένος στο 1936(ΚΚΕ) ,στο 1945 ο άλλος(ΣΥΝ) στο 1974 η ΝΔ και στο 1981 το Παναγιωτακοπούλειο ΠΑΣΟΚ,είπε στο Βήμα χθες ο Τίτος Πατρίκιος.
Σήμερα ονειρεύονται την ισχύ του παρελθόντος αντί, για του μέλλοντος.
Η χώρα δεν πάει έτσι μπροστά.
Θα τους κάνουμε το χατίρι;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου