Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Αντί επιλόγου:
Δεν είναι τα πράγματα όσο ζοφερά φαίνονται.....
Επειδή όλα τελειώνουν, και καλώς πρέπει να τελειώνουν έγκαιρα, γιατί ή μάλλον, αν δεν είναι αυτοσκοπός η παρουσία στο διαδικτυακό γίγνεσθαι, σταματάμε από σήμερα.
Δεν υπήρξε κανένα αριθμητικό στοίχημα, όπως δεν υπάρχει και καμία μεταμέλεια, απλά ενόψει του νέου έτους και της ανασύνταξης που επιχειρεί κάθε άνθρωπος, μπροστά σε δυσκολίες, επιχειρώ να κερδίσω χρόνο για ....τον "πόλεμο κατά της κρίσης", που νομίζω οφείλει ο κάθε άνθρωπος να διεξαγάγει.
Η κρίση είναι πρωτίστως κρίση πολιτισμική, κρίση αξιών και δευτερευόντως οικονομική εξ αντανακλάσεως, κατά τη γνώμη μου ασφαλώς.
Δεν είναι πόλεμος. Αν ήταν πόλεμος, είμαι σίγουρος ότι δεν θα αρνιόταν κανείς, να πολεμήσει.... Είναι κρίση αξιών και γι αυτό υπάρχουν οι «δεν πληρώνω-δεν πληρώνω...»
(και από την φυλακή θα στελνόντουσαν επιστολές συ-στράτευσης......).
Στο κοινό που παρακολούθησε αυτή την πορεία δεν αρμόζει κανείς απολογισμός και καμία συμβουλή και κυρίως καμία καθοδήγηση, στην εποχή της χειραφέτησης.!! Δεν είπαμε δα και τίποτα σπουδαίο, που λέει και ο ποιητής.
Λίγες σκέψεις για την πολιτική κατάσταση:
Η Ελλάδα θυμίζει ακριβώς την πορεία της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Εν μέσω οικονομικής κρίσης, σημαντικού ποσοστού ανεργίας, η Σοσιαλδημοκρατία, στάθηκε ανήμπορη ή και ανίκανη να αναχαιτίσει την πορεία προς τον πολιτικό εκχυδαϊσμό. Και άνοιξε την πύλη για την ακραία μορφή πολιτικής, τον μαύρο φασισμό, που πάντα και καρτερικά οι οπαδοί του περιμένουν, μέσα στις λεοντές τους, τις ικανές συνθήκες…
Η Βαϊμάρη ξεψύχησε μαζί με τον Χίντεμπουργκ, να έχει προλάβει όμως να έχει ορίσει σε κυβερνητικά καθήκοντα τον ....Χίτλερ.
Είπατε τίποτα;
Η Ελλάδα δεν διοικήθηκε ποτέ από ένα κράτος με άποψη και στάση καθοδηγητή. Το μεταπολιτευτικό κράτος, και κυρίως το Σοσιαλιστικό, υπήρξε αποκαταστάτης αλλά πέραν τούτου ήταν νωθρό και δουλικό, ουραγός των συντεχνιών και πανάκεια εργασιακή κάθε αφισοκολλητή και κάθε «στελέχους» γνωστού ποιηθέντος από την σε πρώτο πρόσωπο, σχέση του με τάδε ψηφοδέκτη παράγοντα.
Αναβίωσαν όλοι αυτοί, των πελατειακών και παλαιοκομματικών λογικών, την προ της δικτατορίας, εποχή.
Και έτσι το κράτος έγινε τροφός αντί για παραγωγός πολιτικής….
Οι Πασόκοι θέλησαν την κρατική δομή δική τους, οι αριστεροί, που πλέον δεν ήταν αποπαίδια της δομής την διεκδικούν άλλοι για να την καθυποτάξουν και άλλοι για να την διαλύσουν.. και ας την εκμεταλλεύτηκαν δεόντως…
Ευθύνεται κάποιος για την εξέλιξη αυτή; Δεν είναι θέμα πολιτισμικό…;
Η Ελλάδα εξέλεξε βουλευτές όχι τους καλύτερους των πολιτών της. Αλλά τους, εκλεκτούς του εκάστοτε αρχηγού πρωτίστως, και της υποκείμενης τηλοψίας επίσης.
Αρκούσε να ήσουν γνωστός, για κάποιο λόγο: Ποδοσφαιριστής, συνδικαλιστής, ηθοποιός ή δημοσιογράφος, μήτε των αρχηγών των όπλων εξαιρουμένων!!!
Η Ελλάδα εμβαπτίσθηκε στο πνεύμα και στο γράμμα του λαϊκισμού. Χώρα με μεταμοντέρνα οικονομία δεν επέλεξε καμία σύγχρονη εκδοχή της ανάπτυξης για να καλύψει το βιομηχανικό κενό που εμφάνισε μετακατοχικά…Η επιχειρηματική της κοινότητα αρκέστηκε στα ισχυρά πάγια, χωρίς να ενδιαφερθεί για την καινοτομία (η Βιοτεχνολογία οι Η/Υ κλπ) που περνούσε δίπλα τους, και τους άφηνε σε ρόλο μεταπράτη με αποτέλεσμα, στην πρώτη κρίση να κοιτάζουν την έξοδο των θυλακίων τους από τη χώρα, αντί να επενδύσουν όπως θα έκανε μια εθνικής συνείδησης επιχειρηματική τάξη… Και έμεινε πάλι η χώρα στην αίγλη των αρχαίων προγόνων της αλλά και των πανάαρχαιων μύθων της…
Και αφού δεν παρήγε τίποτα η χώρα, σχετικό, θέλησε την σύγκλιση με την διανομή επιδοτήσεων και πρόωρων συντάξεων και αποζημιώσεων και την ανοχή στη φοροκλοπή και την υπερτιμολόγηση και τον παρασιτισμό επαγγελμάτων και επαγγελματικών τάξεων. Ποιο κλειστή και προστατευμένη οικονομία, μετά το 1990, δεν θα συναντήσει ο ερευνητής του μέλλοντος..
Φθάσαμε στο σημείο πορευόμενοι ξυπόλητοι στα αγκάθια του διεθνούς ανταγωνισμού, να εισάγουμε λάδι, το σύμβολο της αλλοτινής οικονομικής ισχύος της περιφερειακής Ελλάδας..
Φθάσαμε στο σημείο η χώρα να έχει θύλακες απόρθητους, θύλακες απρόσβλητους και αυτοαναπαραγώμενους και χρηματοδοτούμενους από τα δημόσια ταμεία συγγνωστά ή όχι, δεν έχει καμία σημασία…Βρισκόμαστε στο σημείο οι πόλεις κατά τομείς και κατά τμήματα να αποτελούν κάποιας μορφής άβατα για τους πολίτες, και για το νόμο, μαύρες τρύπες,(ή μήπως όχι;)
Είναι τέτοια η διείσδυση του λαϊκισμού όλων των αποχρώσεων, που οδήγησε σε μαζική τύφλωση.
Λες και κανείς στον τόπο αυτό δεν κρατούσε μολύβι και χαρτί. Κανείς πολιτικός δεν λογάριαζε και δεν έβλεπε. Και αν κανείς το τολμούσε, πνιγόταν αυτοστιγμεί:

Είναι λογιστάκος και όχι οραματιστής....
Αίφνης λες και όλοι είχαμε, ένα, συμφέρον, καταργήσαμε την πάλη των τάξεων και όλα έγιναν μονοεπίπεδα και μονοδιάστατα, όλοι έγιναν κουκιά, ανεξάρτητα της ιδιοσυστασίας των προσώπων και του φορτίου γνώσεων που ο καθένας φέρει.
Στους πάντες τα πάντα, χωρίς έλεγχο χωρίς διάκριση χωρίς κοστολόγηση. Αξιολόγηση, έννοια ανύπαρκτη. Εντατική εργασία, έννοια ψυχοπαθολογικής αναφοράς. Σκοπός της εργασιακής ενασχόλησης η σύνταξη και όχι το έργο…Όχι η παραγωγή αλλά η αντιπαραγωγή.
Γιατί να μη θεωρήσουμε ότι όλα αυτά ήταν ένας μαζικός εκμαυλισμός; Με στόχο όχι μία αλλά και την επόμενη γενιά..
Είναι η κρίση ευεργεσία;;;
Είναι, στο βαθμό που θα διαρκέσει τόσο, ώστε να αλλάξουμε.
Παρόλα αυτά το ένστικτο της μάζας αντιλαμβάνονταν ότι, κάτι δεν πάει καλά, ότι για όλα υπάρχει ένα τέλος και αναζήτησε την καταφυγή στις ρίζες.
Και ρίζες σημαίνει παράδοση , γη και σπίτι. Και έρχεται η πολιτεία και καταργεί το πόθεν έσχες για το σπίτι σου. Αποδέχεται δηλαδή, μια ευρείας έκτασης χρήση άνομου χρήματος για κάτι κεφαλαιώδες.
Δεν μπορούν οι δημιουργοί του προβλήματος, να το λύσουν. Προσαρμοστήκαμε σε λόγους καραμελωμένους και οραματικούς λόγους διαστελλόμενους για να χωρέσουν τις ανάγκες του καθένα. Και τώρα ψάχνουμε νέο όραμα!!!
Δεν έχει λέει η Ελλάδα όραμα. Γιατί δεν είναι όραμα η δημιουργία, με συνέπεια, μιας χώρας με αυτάρκεια και νοικοκυρεμένη;
Δεν θέλουμε να ξέρουμε ότι και για το στοιχειώδες φαγητό εξαρτυόμαστε από την Ευρώπη; Δεν ξέρουμε ότι η οικονομική αυτοτέλεια σημαίνει και Εθνική Ανεξαρτησία;
Δεν ξέρω αν είναι μονόδρομος η πολιτική που ακολουθείται από την χώρα. Είναι τόσο αφερέγγυοι οι πολιτικοί μας που δεν αρμόζει σε κανένα η παραχώρηση της αποδοχής.
Αν κάτι διαφάνηκε αυτές τις τελευταίες εβδομάδες είναι ότι,το συμφέρον της χώρας, δεν προτάσσεται από κανένα και το βλέπουμε στην συμπεριφορά τους κάθε μέρα.
Για τους μεν η Κυβέρνηση Παπαδήμου είναι πρόβα νυφικού, και οι απέξω, ξαφνικά, έχασαν τον καταγγελτικό τους τέμπο. Πόσες εβδομάδες έχετε να ακούσετε για κρεμάλες και αποσπάσματα;
Η καλύτερη λύση για το ΠΑΣΟΚ είναι η αρχηγία να δοθεί στον Λουκά Παπαδήμο και αυτός να προχωρήσει σε ίδρυση με νέο καταστατικό χάρτη την νέα κεντροαριστερά με κορμό το κέντρο και τάσεις εκατέρωθεν.
Αυτή είναι και υπόσχεση….

Χρωστώ οπωσδήποτε και δυο λόγια για την πόλη που ζούμε, τα Χανιά.
Η πόλη αυτή ξέρει να εύχεται. Ξέρει να ονειρεύεται και ξέρει να ποζάρει…….
Δεν ξέρει να λογαριάζει και εδώ είναι το μυστικό. Θαρρεί, βρίσκεται σε άλλο αιώνα με πρόξενους και λοχαγούς στο Μεϊντάνι.
Και ενώ πνίγεται από την ανομία και την διαφυγή τα βρίσκουν όλοι μεταξύ τους και σιωπούν τη σιωπή των αχ-αμνών, εν ονόματι μιας άλφα κοινωνικότητας
Η μια ήττα διαδέχεται την άλλη. Και όμως έχει τις μεγάλες δυνατότητες. Θέλει την τεχνική και την τεχνογνωσία.
Αλλιώς θα βασανίζεται μεταξύ Ρόζα Νέρα και Παπαδόπετρου και κατόπιν την Χονολουλού και τα Ταμπακαριά και με τις Στρατιωτικές ευκολίες και την Ξυλοκαμάρα, το Πολυτεχνείο και τις Μοναστικές κοινότητες ένα ατελείωτο κομπολόι από δίπολα…
Και φυσικά για την Κίσαμο το Καστέλλι και την ενδοχώρα του.
Το Καστέλλι άκμασε επειδή ήταν ακμαία η ενδοχώρα του. Έχοντας το ίδιο τεράστιες ελλείψεις δεν γνοιάστηκε για το υπογάστριο του. Δεν ακτινοβόλησε την ακμή του με συμμετρία και έλεγχο όπως αρμόζει σε κάθε μητροπολιτικό κέντρο. Και υποχώρησε και γέρασε η ενδοχώρα του. Και έσπασαν οι αναφορές δεκαετιών. Και άλλαξαν οι στράτες για αλλού. Και έσπασε η Κίσαμος στα δυο και ο Κόλπος της Κισάμου επίσης χωρεί δυο Δήμους πλέον, αν είναι δυνατόν.
Και κινήθηκε σε επίπεδο ανθρώπινου δυναμικού στη σφαίρα των «γνωστών» και όχι των γνωστικών. Και δανείζεται στελέχη και παραδίδει τα σχέδια και τα οράματα της η Κίσαμος, σε σχήματα αντίπαλων συμφερόντων, γιατί; Γιατί δεν προσκάλεσε τα τέκνα της γιατί ανέχεται την υστέρηση στο όνομα ενός θολού σήμερα.. Που είναι η ΑΝΕΤΕΚ; Που είναι η ΑΝΕΝ; Που είναι οι Αγροτικοί συνεταιρισμοί και η Ένωση;
Που είναι οι Τεχνικές σχολές;
Δεν είναι πουθενά, γιατί δεν εντάχθηκαν σε κανένα σχέδιο και σε καμία προοπτική. Απονενοημένα διαβήματα θολής κουλτούρας και ανύπαρκτης κοινωνικής ευαισθησίας. Παρά την ρητορική, το εγώ και ο φανατισμός πάντα υπερίσχυε.
Και ήλθε ο Καποδίστριας και ακολούθησε ο Καλλικράτης με δομές και ορισμούς άλλης λογικής και τους διαχειρισθήκαμε σαν κάθε φορά, ο γνωστός και ο συγγενής και ο μάγκας και ο «θα», νερό να πιούν και άσφαλτο να διαβούν, α, και καμία βρύση ξερή… και κανένα ΣΧΟΟΑΠ στο γύψο, και μια Πολυρρήνια στα αζήτητα όπως και τόσα άλλα σπουδαία και μοναδικά μόνα, μέρη της περιοχής μας.
Και όμως η προίκα της Κισάμου και το όνομα μαζί, είναι εφόδια ικανά για το μέλλον.
Αλλά και εδώ ισχύει το: Δεν αποτελεί λύση του προβλήματος ο δημιουργός του. Και επίσης οι καθαροί λογαριασμοί γίνονται στο φως και όχι στα σκοτάδια και στα παρασκήνια..
Ας ελπίσουμε ότι η κρίση, η κατά κύριο λόγο πολιτισμική και όχι οικονομετρική, θα μας αλλάξει νοοτροπία και από μεσανατολίτες να γίνουμε επιτέλους Ευρωπαίοι, εκτός αν δεν το θέλουμε και ας ξαναγυρίσουν όσοι το επιθυμούν στην οκά, σαν μονάδα μέτρησης .....επιφάνειας….

Είναι πάντως το ουσιαστικό διακύβευμα και αυτοί είναι οι πόνοι της νέας εποχής...
Ο Κοχλίας, η υδρόβιδα του Αρχιμήδη, σταματά εδώ τις ροπές της. Θα προσλαμβάνει μόνο, και αυτό είναι κατεξοχήν πολιτική στάση.

ΥΓ:1. Συγγνωστά δεν ασχολήθηκα στο κείμενο αυτό με αντιπαράθεση
2.Θεωρώ ότι η κρίση υπό προϋποθέσεις δημιουργεί ευκαιρίες και σε προσωπικό και σε κοινωνικό επίπεδο....

1 σχόλιο:

  1. Τις ευχές μας, εκ βάθους καρδίας, δια αίσιον και ευτυχές Νέον Έτος!

    Αθηνά, mitsopd, Μαρίνα Ζέας

    ΑπάντησηΔιαγραφή