Την ευγνωμοσύνη τους στους υπευθύνου της Διεύθυνσης Δασών Χανίων εκφράζουν με επιστολή τους οι γονείς ενός 16χρονου αγοριού.
Ο λόγος, η δυνατότητα που δίνουν στο 16χρονο να κάνει ένα όνειρο του πραγματικότητα.
Η επιστολή που εστάλη στο zarpa.gr έχει ως εξής:
«Ο Χρήστος όταν ήταν 13 ετών ψήλωσε πολύ γρήγορα, έγινε αντράκι. Αυτό όμως του δημιούργησε πρόβλημα (διαχωριστική οστεοχονδρίτιδα) στις αρθρώσεις (γόνατα) και μετά από ειδικό χειρουργείο στο δεξί γόνατο και μήνες αποκατάστασης κατάφερε να περπατήσει ξανά. Όμως το πρόβλημα στο αριστερό γόνατο παρέμεινε και παραμένει, στο οποίο η άρθρωση είναι εύθραυστη και επιρρεπής σε ατυχήματα. Από αυτήν την ηλικία είχε συνηθίσει στις απαγορεύσεις (όχι ποδόσφαιρο, μπάσκετ, ποδήλατο, σκάλες, γενικά καταπόνηση), που όλα τα άλλα παιδιά της ηλικίας του και φίλοι του δεν ήξεραν τι σημαίνουν.
Παρ’ όλα αυτά συνεργάστηκε με τους γιατρούς και υπάκουσε στις υποδείξεις τους σε ικανοποιητικό βαθμό – παρά το νεαρό της ηλικίας του – και τα κατάφερε. Σήμερα στα 16 του χρόνια θέλει να διασχίσει με τους φίλους του, το φαράγγι της Σαμαριάς, μήκους 18χλμ. Η Σαμαριά δεν μπορεί να χαρακτηριστεί «απλός περίπατος» για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με την πεζοπορία, όπως ο Χρήστος, ο οποίος όμως δεν εξοικειώθηκε λόγω της ιδιαιτερότητάς του. Αν και κατηφορική –γεγονός που επιβαρύνει περισσότερο τις αρθρώσεις – στο μεγαλύτερο μέρος της και με μεγάλα διαστήματα επίπεδης πορείας, η μεγάλη διαδρομή, η ζέστη το καλοκαίρι και ο καυτός ήλιος προσδίδουν στην διάσχισή της τον βαθμό μέτριας δυσκολίας. Παρά τις παραινέσεις των γιατρών να μην το τολμήσει, εκείνος – όντας και στη δύσκολη ηλικία της εφηβείας – παραμένει πιστός στην εκπλήρωση του ονείρου του.
Ως γονείς του βρεθήκαμε για άλλη μια φορά να διαχειριζόμαστε μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση ανάμεσα στην δικαιολογημένη επιθυμία του γιου μας και στην σκληρή ιατρική πραγματικότητα, που καθιστούσε το εγχείρημα απαγορευτικό. Γνωρίζαμε ότι κατά μήκος του φαραγγιού υπάρχουν γαϊδουράκια τα οποία εξυπηρετούν έκτακτες ανάγκες μεταφοράς επισκεπτών του Δρυμού. Η έντονη επιθυμία του γιου μας έγινε πίστη ότι ίσως υπάρχει μια λύση στο πρόβλημά μας αν και γνωρίζαμε από την αρχή ότι αυτό είναι πολύ δύσκολο.
Στείλαμε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στον Φορέα Διαχείρισης του Δρυμού, με το οποίο ζητούσαμε να μας ενημερώσουν εάν υπήρχε η δυνατότητα διέλευσης του φαραγγιού με ένα από τα γαϊδουράκια. Σύντομα λάβαμε την -απόλυτα κατανοητή από εμάς- απάντηση: «…όπως πιθανόν να γνωρίζετε, τα μουλάρια που βρίσκονται σε συγκεκριμένες θέσεις εντός του Εθνικού Δρυμού χρησιμοποιούνται αποκλειστικά ως μέσα μεταφοράς, στο πλησιέστερο σημείο εξόδου, των επισκεπτών που έχουν υποστεί τραυματισμούς ή εμφανίζουν εν γένει παθολογικά προβλήματα κατά τη διάρκεια της διάσχισης και κρίνεται αδύνατη η μεταφορά τους εκτός του Εθνικού Δρυμού με οποιοδήποτε άλλο τρόπο. Δεδομένου ότι ο καθημερινός όγκος επισκεπτών στο φαράγγι είναι περίπου 600-800 άτομα, η πιθανότητα να λάβει χώρα ένα τέτοιο συμβάν είναι πλέον σχεδ όν σίγουρη και αποτελεί καθημερινή πραγματικότητα.
Ως εκ τούτου, η δέσμευση ενός μουλαριού για τις ανάγκες διέλευσης ενός επισκέπτη, θα έθετε σε σοβαρό κίνδυνο την ασφάλεια άλλων επισκεπτών που θα αδυνατούσαν να διακομισθούν εκτός του Δρυμού στην περίπτωση τραυματισμού ή άλλης έκτακτης ανάγκης. Δεδομένου ότι ο Φορέας Διαχείρισης του Εθνικού Δρυμού δεν διαχειρίζεται θέματα που άπτονται των μετακινήσεων με μουλάρια εντός του Δρυμού, προωθούμε το μήνυμα σας, παράλληλα, και στη Διεύθυνση Δασών ώστε να έχετε μια πληρέστερη πληροφόρηση επί του θέματος. Σε κάθε περίπτωση και για οτιδήποτε χρειαστείτε, μπορείτε να μας καλείτε στο τηλ. …………… (γραφεία Φορέα Διαχείρισης)». Τις αμέσως επόμενες ημέρες λάβαμε τηλεφώνημα και από τη Διεύθυνση Δασών Χανίων. Το τηλεφώνημα αυτό μάς εξέπληξε και μάς έκανε να αντιληφθούμε τόσο εμείς όσο και το οικογενειακό και φιλικό μας περιβάλλον ότι αν και ζούμε στην εποχή της απαξίωσης των δημοσίων υπαλλήλων και του ρόλου που αυτοί διαδραματίζουν στην κοινωνία μας, υπάρχουν υπάλληλοι που υπηρετούν τον συν-άνθρωπο πραγματικά ως λειτουργοί ακόμα και αν χρειαστεί πολλές φορές να υπερβούν το λεγόμενο «καθηκοντολόγιό» τους.
Με το τηλεφώνημα αυτό ο αρμόδιος υπάλληλος μας ενημέρωσε ότι το αίτημά μας αντιμετωπίστηκε με ευαισθησία από τον προϊστάμενο και τους υπαλλήλους της Διεύθυνσης Δασών Χανίων και ότι υπάρχει η δυνατότητα να μεριμνήσουν ώστε το όνειρο του παιδιού μας να γίνει πραγματικότητα και να διασχίσει το φαράγγι με ένα από τα γαϊδουράκια που υπάρχουν για αυτό το λόγο, αρκεί αυτό να γίνει μία από τις ημέρες της εβδομάδας που ο αριθμός των επισκεπτών του φαραγγιού είναι μικρότερος. Μας πρότειναν μάλιστα μία συγκεκριμένη ημέρα μειωμένου αριθμού επισκεπτών που προκύπτει από τα στατιστικά στοιχεία που τηρούν.
Ως γονείς του Χρήστου έχουμε να τους πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ που σε αυτήν την ιδιαίτερα δύσκολη για όλους τους δημοσίους υπαλλήλους περίοδο εκτός από το να υπερασπίζονται το δασικό πλούτο των Χανίων -όντας άγρυπνοι φρουροί- επιδεικνύουν ανθρωπιά και ευαισθησία απέναντι σε ανθρώπους που αν και δεν το επέλεξαν οι ίδιοι, βρίσκονται σε δύσκολη κατάσταση, και τους βοηθούν με τον δικό τους τρόπο να βγουν από το περιθώριο και να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή. Τους ευχαριστούμε από τα βάθη της ψυχής μας…»
Κατερίνα Δασκαλάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου